Одбележувањето на годишнината од раѓањето на Гомбрович на ваков начин претставува чин на вклученост на македонската култура во светските текови, занимавање со светската проблематика и тематика, излез од провинцискиот статус, од ниските плафони и комплекси во кои потонавме транзицијата.
Бранко Тричковски
“Бегемот” ќе ја одбележи 120 годишнината од раѓањето на Витолд Гомбрович.
Централна точка во тој повеќеслоен проект е збирката на романите на Гомбрович и на неговите раскази.
На околу 800 страници собрани се и отпечатени “Бакакај”(раскази) и романите “Фердидурке”, “Транс-Атлантик”, “Космос” и “Порнографија”.
Насловот на книгата е “Маскарада”, што е интересна метафора на важен аспект на гомбровичевскиот поглед на човекот како битие маскирано според очекувањата на средината односно на другите луѓе преку кои се создава.
Идејата и проектот на “Бегемот”, односно на главниот уредник Филип Димчевски, е единствен подвиг не само во македонската култура, туку и во рамките на европското и светско издаваштво.
Преводот на Филип е извонреден.
Книгата е феноменално уредена, со интересни илустрации на Наталија Лукомска.
Тврдиот повез е важен за естетиката на книгата, ја потенцира нејзината важност и има практични аспекти околу употребата и чувањето на оваа единствено издание.
Освен тоа во септември (22), во “Буква” ќе се одржи и дебата за животот и делото на овој голем уметник, еден од најистакнатите во уметничката историја на Европа и на светот во дваесетиот век. На Полска, се разбира.
Одбележувањето на годишнината од раѓањето на Гомбрович на ваков начин претставува чин на вклученост на македонската култура во светските текови, занимавање со светската проблематика и тематика, излез од провинцискиот статус, од ниските плафони и комплекси во кои потонавме во транзицијата.
Башка што филозофијата и уметноста на Гомбрович се многу инспиративни за македонската национална драма и за можните решенија. Работи на кои мојата маленкост има посветено многу љубов, време и енергија.
Имам воечаток дека некои маргини на општеството и делови од средината, полека но сигурно се гомбровичираат, ако може така да се каже, што значи дека се ослободуваат од стегите и ниските плафони на колективизмот.
Односно го еманципираат.
Гомбрович пружа уметничко задоволство од највисок ранг, тој е Бетовен на пишаниот збор, но може да биде и професор по ослободување на човекот и на нацијата.
Македонија може и треба да му биде студент.
Можеби, дури, и пациент.
Од Фејзбук ѕидот на авторот