Далеку од тоа дека гледаме во верата некое “достоинство”, ние тука сознаваме знак на одрекување од достоинството на Човекот, од слободата на создавањето која единствено тој ја поседува во целокупното животинско царство- кај што, впрочем, постои само слобода на однесувањето. Со создавањето човекот има моќ да одлучува за својата судбина, а не само да ја поднесува. Само во мерката во која создава Човекот е навистина Човек.
Бранко Тричковски
Човекот кој од мрза или од недостиг на храброст прифаќа одреден систем на готови идеи и му ја подарува својата верба, Човек кој не го задржува, макар во принцип, правото да ги испита и да ги менува, се одрекува од својата исклучителна творечка дарба и се враќа во редот на суштествата кои се поистоветуваат со своето наследство.
Далеку од тоа дека гледаме во верата некое “достоинство”, ние тука сознаваме знак на одрекување од достоинството на Човекот, од слободата на создавањето која единствено тој ја поседува во целокупното животинско царство- кај што, впрочем, постои само слобода на однесувањето. Со создавањето човекот има моќ да одлучува за својата судбина, а не само да ја поднесува. Само во мерката во која создава Човекот е навистина Човек.
Пол Шошир од 1953 година ни помага да сфатиме дека Македонецот со бегството од Европа, ја доведува во прашање не само својата националност, туку и моралниот статус на Човек. Скаменетото разбирање на националноста и националниот интерес, вербата во одреден систем на готови идеи на кој му ја подарува својата верба (вмро), откажувањето од правото и јас би рекол обврската, макар во принцип, да ги испита и да ги менува, не вратија во редот на битијата кои се поистоветуваат со своето наследство, а тоа се во принцип, пониски битија. Со одбивањето да создаваме, сеедно дали е тоа од мрза или од страв, а јас мислам дека е и од мрза и од страв, ние станавме Човеци кои се откажале од битноста на својата човечност. И од своето достоинство. Ние сме вморони односно робови, односно бивша нација која ја однел виорот на историското време удирајки во едрата на вмро-дпмне.
Ја загубивме моќта да ја создаваме својата судбина и сега мораме да ја трпиме.
Од фејсбук ѕидот на авторот