Во сета драма која полека преминува во мелодрама, има само една поволност и јас би рекол- голема шанса: Сега е момент за рдикален редизајн не на Македонија, туку на саморазбирањето на Македонците.
Бранко Тричковски
Вака, драги мои патриоти и патриотки: Епохалниот тренд кон индивидуалистички форми ја открива сета своја револуционерна и имунолошка смисла.
Знам дека не ви е верно, но во напредните општества, денеска, можеби прв пат во историјата на хоминидните и хуманите животни форми, индивидуите се тие кои како носители на имуносвојствата се одделуваат од своите општествени тела (кои до тогаш ја имаа заштитната функција) и кои сакаат својата среќа и несреќа да ги откачат од постоењето во форма на политичката комуна, односно контејнер заедницата каква што е нацијата.
Македонија, како и во се, драматично заостанува: тука луѓето обожаваат да бидат кокошки и по некое петле во комошарникот на вмро, малку им смрди, ама топло им е, а надвор е комитата кој им го чува идентитетот од лисиците.
И одвреме навреме ги коле за да има што да јаде.
Во транзицијата Македонците самите на себе си станаа оние кои и припаѓаат на надворешноста. Така ја опљачкаа и уништија државата, институциите, образованието, правото, моралот итн. како нешто свое, но сепак надворешно.
Сега се обидуваат да се вратат кон себе, но не можат да бидат сигурни дека некого ќе затекнат дома кога ќе влезат кај себе.
Поточно, сигурно е дека нема да најдат никого. Тоа е драмата на Македонецот: потрагата не по нешто што е загубено, туку по нешто што повеќе го нема.
Тие самите го изеле сето сирење од кацата!
Македонија после транзицијата- тоа се главно луѓе кои останале во сопствената кожа и се жртви на локационата маана викана Ние.
Испумпани од секаква супстанца.
Пченка претворена во пуканки.
Тоа се Македонците денеска.
Во сета драма која полека преминува во мелодрама, има само една поволност и јас би рекол- голема шанса: Сега е момент за рдикален редизајн не на Македонија, туку на саморазбирањето на Македонците.
И на нивното разбирање на Македонија и на светот.
Излегување од контејнерот на нацијата и реконструкција на заедница на слободни индувидуи од слободните индивидуи.
Поединецот да ја форматира заедницата, а не таа него особено не со помош на славните јунаци кои стануваат од гробивите. Не замочуваат нас и ја замочуваат земјата па пак се враќаат во гробовите.
Ние тука и сега сме се што имаме.
Говњарите кои го влечат мрсулот на таканаречената историја треба да ги ослободиме од маките да не бранат затоа што во таа форма ние сме мртви.
Ова е безмалку невозможен подвиг, но мораме да се фатиме за тоа малкуто и да тргнеме напред.
На пазарите никој не е кај себе.
Никој нека не се обидув да биде дома таму кај што парите, стоката и фикциите,го менуваат сопственикот.
Од Фејзбук ѕидот на авторот