Дијана Тахири
Северна Македонија, според уставот, е секуларна држава, што значи одвојување на религијата и државата. Барем на „хартија“, или – секуларноста се запазува само во објектите на државните институции.
Во Собранието на Република Северна Македонија, денеска се случи преседан, или злоупотреба на државната институција „за верски цели“, при одбележувањето на Денот на сеќавање на Сребреница. Имено, претседателот на Собранието, Африм Гаши и неговите гости, пред пратениците практикуваа исламска молитва со која им оддадоа почит на жртвите на Сребреница.
Навистина, не ми е сосема јасно зошто Гаши и неговите гости (ко-модератори) се одлучија за овој гест, кој патем, недвојбено сметам дека е со добра намера, оддавање почит на жртвите со молитва, но, во погрешна „соба“.
Решив да оставам на наивноста и политичката неискусност на Гаши, бидејќи алтернативната цел на практикување „верски ритуал“ во институција на секуларна држава, би била навистина предмет на подлабока истрага… од надлежни институции.
Не поминаа ниту два часа ( а можеби и помалку), се огласија и опозициската СДСМ, и владејачката ВМРО –ДПМНЕ, со барања за одговорност за нарушување на секуларноста на државата.
Притоа, заборавајќи колку пати, и СДСМ, и ВМРО-ДПМНЕ, не само што ја нарушувале секуларноста на државата, туку и промовирале религиски обреди, и тоа – на државно ниво, или – државнички.
Како на пример, во април, 2023 година, кога во Ерусалим, Израел, на церемонијата „преземање на Благодатниот оган во Ерусалим”, отиде македонска делегација предводена од тогашниот министер на МВР, Оливер Спасовски, во придружба на министерката за култура Бисера Костадиновска-Стојчевска, директорот на Државната комисија за односи со верските заедници и религиозни групи, Даријан Сотировски ,заедно со шефот на делегацијата на Македонската православна црква – Митрополит тетовски-гостиварски, Јосиф Тодоровски.
Или, кога луксузните лустери од „Белата палата“ на ВМРО –ДПМНЕ, решија да ги донираат на црквата Свети Никола во селото Љубанци ( во времето на Груевски, кога беше премиер), или, кога новиот премиер, Христијан Мицкоски, својот мандат како претседател на ВМРО-ДПМНЕ го започна од верски храм во Струмица, или кога јавно кажа дека постел за време на кампањата…
Или, изградбата на црквата „Св. Константин и Елена“ во строгиот центар на Скопје, нарачана токму од азилантот Никола Груевски (со конференции за „донации од граѓаните“) , во времето кога беше премиер, или кога присуствуваше на осветување на цркви низ земјава. Кога беше премиер.
Некако, никој не реагираше тогаш, и тогаш и тогаш… дека надвор.
Но, сепак, не може ниту да им се замери. Верата сепак си ја практикуваат надвор од објектите на државните институции, само што ќе излезат од врата, со државни пари ( читај – на граѓаните), и секако, не нарушувајќи ја секуларноста на државата, внатре во соба.
Ќе рече некој, можеби, лицемерие. Не ќе да е тоа…