Уставниот суд побарал мислење од владата за покрената иницијатива за оцена на уставноста на Законот, а таа си одмолчи. Зарем молчењето не значи одобрување.Сиромашните граѓани по два основи ќе ги финансираат богатите фирми.
Тито Петковски
Уставниот суд го поништи т.н. Закон засолидарност со кој беа оданочени екстрапрофитите на 156 најбогати компании во државата, a со цел солидарно надминување на кризата после короната.
Едновремено и наложи на државата, (читај владата), на овие компании да им исплати долг од 50 милиони евра, се разбира од буџетот.
Претпостсвувам тоа не е се’ и за очекување е компаниите да си побараат и камата за издвоени средства согласно Солидарниот закон.
Дека македонската влада учествувала во дополнителното осиромашување на граѓаните говори и фактот што, пред да одлучи, Уставниот суд побарал мислење од владата за покрената иницијатива за оцена на уставноста на Законот, а таа си одмолчи. Зарем молчењето не значи одобрување.
Парите што државата треба да ги врати на компаниите мора да се издвојат од буџетот на државата што по разни основи го полнат граѓаните.
Станува сосема јасно дека Владата и Уставниот суд ги штителе интересите на компаниите, а не на граѓаните што е во спротивност со една од темелните вредности на нашиот устав “изградба на социјална држава” но и со принципот “обезбедување на социјална правда“.
Истата таа влада, со цел подршка на македонската економија, издвојува 250 милиони евра наменети за истите тие компании, превзема обврска пред комрцијалните банки да отплатува дел од каматата на кредите што банките ќе им ги одобруваат на компаниите. Претпоставувам, во најголем дел станува збор за истите компании.
Таа подршка на компаниите, владата ќе ја отплаќа исто така преку буџетот што го полнат сиромашните граѓани.
Ова значи дека во исто време сиромашните граѓани по два основи ќе ги финансираат богатите фирми.
Внимавајте, станува збор за приватни компании.
Овој вид на помош, според мене, има елементи на кривично дело “неосновано збогатување”. Од буџетот како “народна каса” ќе се финансираат профити на приватни компани кои преку грбот на граѓаните неосновано ќе се богатат.
Испаѓа дека државата, (читај владата), е солидарна со интересите на компаниите, а не со интересите на граѓаните.
Зошто е тоа така не е многу тешко да се одговори.
Та нели приватните компании имаат право да ги финансираат политичките партии.
И така до бескрај. Македонија и нејзините граѓани стануваат се’ посиромашни, а владеачките партии и нивните водства се’ по богати.
Од Фејсбук ѕидот на авторот