Ова се случуваше во задниот двор на Европската заедница што веројатно ќе остане запаметено како најголемиот срам на нашиот континент во новата историја
Снимај, снимај сега се….душмани – овие извици се слушаа на петти Април 1992 година, на мостот во Сараево измешани со рафалите од пушкомитролези додека куршуми прелетуваа над главите на луѓето собрани во центарот на градот барајќи мир.
Тој ден пред Собранието се собираат неколку илјади граѓани, млади и стари, со намера да ја испратат својата порака дека тие само сакаат мир. Српските сили најпрво им одговараат со барикади на Грбавица, но потоа следуваат и куршуми за мирните демонстранти.
По првите пукања на мостот ќе останат да лежат тројца тешко повредени луѓе. Последните зборови на Сауда Дилберовиќ пред да го испушти здив ќе бидат “Зарем ова е Сараево?” Олга Сушиќ не кажува ништо и умира на пат до болница. На неколку метри од нив лежи и повредениот во стомак Миомир Вучијак. Бладајќи го изговара името на неговата внука родена пред шест месеци. Таа ноќ и тој ќе умре во болница.
Шести април, денот кога Европската заедница ја признава независноста на Босна и Херцеговина се смета за почеток на војната и четиригодишната опсада на Сараево. Многу Сараевчани тој ден ќе го паметат додека се живи. Опсадата во градот трае точно 1.425 дена. Просечниот број на гранати кои паѓаат дневно врз градот е 329. Рекордот на фрлени гранати во еден ден е 3.777 на 22 Јули 1993.
Театарот во Сараево не престанува со работа ниту еден ден за време на долгата опсада. Ниту една претстава не е откажана дури и во најтешките услови и среде најстрашните бомбардирања – тој останува своевиден симбол на отпорот на сараевчани да не го дадат својот град.
Војната во Босн и Херцеговина е една од најкрвавите војни во поновата историја на светот. Околу половина милион луѓе загинаа на крајот на 20 век, среде Европа.
На социјалните мрежи жител на Англија постирајќи видео од ужасите во Босна, по повод 21 година од почетокот на војната, денес ќе напишe:“ Сликите се помоќни од зборовите. Токму ова се случуваше во задниот двор на Европската заедница што веројатно ќе остане запаметено како најголемиот срам на нашиот континент во новата историја ”
Делови од текстот се превзмени од босанското државно радио. Во видеото можете да ги погледнете снимките направени од тогашната телевизија Јутел која зрачи на целата територија на поранешна Југославија, а кои се направени на 5 Април, 1992 година или на самиот почеток на војната.