Кокс-Квашњевски комисијата, составена од поранешниот шеф на Европскиот парламент Патрик Кокс и поранешниот полски претседател Александар Квашњевски е во Киев од 26-28 мај, за да се провери напредокот во кандидатурата на Украина во ЕУ, за да ги исполнат европските реформски барања. Украина претходно овој месец веќе доби статус на набљудувач во контра-ЕУ групата.
Но, во реалноста, заканата од Украина вртењето кон исток е празна. Поголемиот дел од бизнис елитата на Украина, а најмногу политичките опозициски групи, се против тоа.
Претседателот Јанукович и т.н. “Донецк клан” на олигарсите од неговиот роден град се економски националисти кои не сакаат да се откажат суверенитетот на ЕУ или Русија.
Тие сакаат да живеат во пред-глобализираниот свет во кој тие се обврзуваат интеграција кон исток или запад но, според сопствените услови.
Една од одредниците на ЕУ е ставање крај на “селективната правда” во Украина, мислејќи на поранешната премиерка Јулија Тимошенко. Но Koзара за Радио Слободна Европа / Радио Либерти претходно овој месец , изјави дека проблемот не постои во Украина. Претседателот Јанукович се чини дека верува дека – во спротивност на сите земји од западни барања во текот на изминатите 18 месеци, дека тој може да ја задржи затворена и да го потпише договорот на ЕУ во секој случај.
Со други зборови, тој се надева дека за бесплатен ручек во Вилнус.Но од своја страна, амбасадорот на ЕУ во Украина, полскиот дипломат Јан Toмбински изјави на украинската телевизија само пред две недели дека ослободувањето на Тимошенко е од суштинско значење за да се стави потпис од страна на ЕУ за да следува напредок на Украина во Унијата.
Во меѓувреме, Кокс- Квашњевски мисија ќе стори добро да погледне подалеку од Тимошенко и да се фокусира на слободата на медиумите, која е во опаѓање во Украина во текот на последните три години. Тинк-тенкот за меѓународни човекови права, Фридом хаус, неодамна објави дека:
“2012 година … е правена злоупотреба од страна на државните медиуми во корист на владејачката Партија на регионите за време на парламентарните избори, како и што е констатирана ескалација на закани и напади врз новинарите во пред -изборниот период. “Фридом хаус ја рангираше слободата на медиумите во Украина на истото место (131), како Јужен Судан и Замбија.
Влошените услови за украинските медиуми беа јасно видливо во текот на опозициските протести на 18 мај, кога тројца новинари беа брутално нападнати при обидот да се фотографираат про-режимските насилници. Под притисок од новинарите и опозицијата, украинскиот парламент се согласи да се воспостави привремена истражна комисија.
Но, некои новинари кои го свртеа грбот на премиерот Николај Азаров за време на прес-конференцијата во знак на протест на нападот на 18 мај, им се заканува одбивање, или негирање во иднина на прес- акредитацијата.Негирањето на прес-акредитација е илегално според украинскиот закон. Постои мала верба дека парламентарна комисија на Украина ќе доведе до поголема јавна одговорност.
Новинарите го обвинија министерот за полиција Виталиј Закарченко за залажување на парламентот кога тој негираше дека властите стоеја зад про-режимските насилници.
Тој издаде соопштение во кое стои негирање до пратениците и покрај фактот дека полицијата беше снимена како разговараат со насилниците и како стои на страна и го гледа нападот без да направи ништо за да го спречи тоа.
Брисел и, уште поважно на Кокс-Квашњевски мисијата, треба да ја разбере главната мотивација на Претседателот Јанукович- тоа се моќ и пари.
Сè друго – вклучувајќи ја европската интеграција – е второсепено.
Ослободувањето на Тимошенко може да доведе до потпишувањето на пактот за асоцијација, но – тој се плаши – исто така може со тоа да ја изгуби власта во 2015 година.
Во исто време, вистинската моќ во Украина претставуваат олигарсите- спонзори на Јанукович.
Ако ЕУ требаше да се заканува со некои од големите риби, како што се Ринат Ахметов или Дмитро Фирташ, со визни забрани и замрзнување на парите, брзо ќе се види како Јанукович под притисок ќе ја ослободи Тимошенко и ќе ги заузда неговите “Наши” (името на групата) насилници.
Ова е единствениот начин да го натераат да игра според правилата, не со правилата, како што рече еднаш поранешниот шеф на надворешната политика на ЕУ, Хавиер Солана.
Време е Брисел за да му стави до знаење и тоа кристално јасно, дека не постои бесплатен ручек.
(Извор: ЕУ Обзервер)