Весниците во Велика Британија се полни со приказни за вашата сиромаштија, криминалот и глад за заштита. Нејзините политичари ударнички се против eвропските правила за слобода на движење. Правила кои ќе се обидат да ги направат потешки за да може од нив да извлечете бенефит. Населението е повеќе непријателски расположено: речиси половина од Британците веруваат дека нивната влада треба да забрани влез од вашите земји дури и ако тоа е спротивно на законот. Можеби само, како резултат на тоа, се добива впечаток дека не се добредојдени.
Но, и да е така. Во име на татковината на Економист, ве повикуваме да дојдете и да работите тука. Почнувајќи од 1 јануари, ќе може да одите секаде во Европската унија. Се надеваме дека многу од вас ќе ја изберат Британија. Иако нашите лидери се чини дека имаат заборавено, Велика Британија притискаше вашите земји да се приклучат кон ЕУ знаејќи дека еден ден ќе дојдете на нашиот праг. Почетокот ќе биде тежок. Но, историјата не учи дека со текот на времето ќе се чувствувате удобно во британското општетсво.
Не е ваша вина дека повеќето од нашите сограѓани не ве сакаат. Делумно, проблемот настана со Полјаците. Пред десет години, кога Британија беше една од само трите земји која ги отвори своите врати за нив, Владата ги увери гласачите дека ќе дојдат само неколку, и веројатно не за долго. Наместо тоа дојдоа повеќе од половина милион . Тие се покажаа како работниците кои сечат зелка и молерисуваат фасади, но се покажаа и како човечки суштества кои создадоа семејства.
Но ако нашите лидери погрешиле пред една декада за бројот на Полјаци и други Источноевропејци кои дошле во Британија, тие сега грешат повеќе за нивното влијание врз земјата. Политичарите тврдат дека тие се товар за јавниот сервис кој е веќе стеснет од ограничувањата. Бесмислица: младите и способните не ги употребуваат многу. Затоа што тие придонесуваат повеќе за Државната благајна преку даноци, отколку што тие имаат бенефит и услуги – околу 35% повеќе, според прифатливи проценки – тие ги спасуваат нашите училишта и болниците од подлабоки скратувања. Тие не ги притиснуваат платите многу, особено околу работниците-имигранти. Тие ја прават нашата економија поголема, го намалуваат долгот во однос на БДП-то. Ако си незначителен како нив, би бил економски благодет.
Жално, но анкетите не лажат. Многу малку луѓе ве сакаат овде. Тие од вас кои завршуваат крадејќи или просејќи, а неизбежно е дека ќе има такви, ќе бидат на насловните страни во нашите весници. Но, на некој чуден начин, ова би можело да ви помогне. Толку е гадна идејата за бугарските и романските имигранти во Британија, што во споредба со реалноста, може да биде само пријатно изненадување. Луѓето ќе бидат пријатно изненадени кога поголемото мнозинство од вас ќе дојдат да работат наместо да се гребат од државата.
Британскиот пазар на труд е најфлексибилен во Европа. Неговата економија најпосле расте цврсто. На народот не му се суди во пракса: анкетите кои покажуваат огромно негодување околу вашето пристигнување, исто така, укажуваат на тоа дека повеќето Британци би ја разгледале можноста да ве вработат во нивните куќи. Земјата е навикната на имигранти. Особено во Лондон, ќе забележите секаков вид народ, многумина од нив презирани при првото доаѓање. Ако навистина сте загрижени за предрасудите, само преправајте се дека сте Италијанец. Никој нема да знае.