Пишува за НОВА Зоран Ќука, авторот е новинар
Го живееме дното. Нема муабет. Имаме две Македонии, длабоко поделени, според демократските сфаќања и вредности. Од една страна стои власт гладна за пари и готова да „гази“ за да ги добие, а од другата се студенти, млади, академци, луѓе со поинакви сфаќања. Луѓе кои не сакаат власта да им се кажува што да јадат и пијат, како да спијат, кој со кого да „легне“ и колку деца да имаат.
Има две Србии: едната е конзервативна и заостаната, заблесавена од Слободан Милошевиќ и нему сличните, а другата граѓанска и проевропска.
Ова, во една прилика, пред добри 12-13 години, го рече познатиот белградски новинар Раде Радовановиќ, за време на нашата четиригодишна дружба во РСЕ во Прага, ламентирајќи за тоталитаризмот на Слобо, на кој, му немаше рамен на Балканот. Без разлика што и Фрањо Туѓман имаше голем мерак да се мери со српскиот вожд, како и некои други мали лидерчиња во Македонија и Црна Гора, иако овие вториве можеа на Слобо и Фрањо вода да им носат.
Како и да е, ова поедноставено објаснување на Раде, ми ѕвонеше во уши сиве овие години, и во случајот на Македонија, некогаш повеќе, некогаш помалку. Меѓутоа, татнежот одекна со студентските протести, можеби поради почетната надеж дека новата енергија ќе ги смени нештата, дека власта ќе покаже малку совест, оти ќе дигне “рачна”, па можеби ќе ги сослуша студентите и професорите и ќе почне процес на некакво заемно договарање. Но, не станува збор за наивност, туку за свесна неоснована надеж, која нели, последна умира.
За жал Премиерот покажа дека не е способен да се издигне над практиката да жигосува се што не му се вклопува во неговите планови.
Груевски им “пресуди” на студентите и професорите, ги стави во неговиот црно – бел свет на власт и опозиција.Заборави дека ,сепак, си има работа со интелектуалци, ги навреди студентите со понудата После вас потоп а професорите со „импакт фактор“. Неговите партиски мегафони и медиуми со сета жестина потрчаа да му се додворат на лидерот, пресметувајќи се со “комуњари”, “соросоиди” кои, ете, богати се дрзнуваат да му се противставуваат на “Оној кој знае се и прави се за нивно добро”.
Зошто толкав владини инат за државен испит? Веројатно како и за се друго, покрај немањето демократски капацитет, сржта на проблемот е идеолошко – финансиски. Како и со измените на законот за хонорарци и со овие предложени реформи се бара начин за да се дојде до пари, бидејки со казни за граѓани не се доаѓа до плати за напумпаната партиска администрација и до пензии за најмоќната гласачка машинерија.
Власта е соочена со фактот дека ќе биде се потешко да владее без пари. Нема веќе само праќање инспекции, притисоци, бркање од работа.Стравот како метод на владеење на оваа гарнитура ќе се мултиплицира со закани од типот “контра народ”, гумени куршуми и водени топови.
И тука е крајот. Нема муабет. Имаме две Македонии, длабоко поделени, според демократските сфаќања и вредности. Задоцнето, како и во минатото, го живееме дното. Од една страна стои власт гладна за пари и готова да „гази“ за да ги добие, а од друга страна студенти, млади, академци, луѓе со поинакви сфаќања. Луѓе кои не сакаат власта со пари од данокот да плаќа огласи и ТВ спотови, да им се кажува што да јадат и пијат, како да спијат, кој со кого да „легне“ и колку деца да имаат…
Таа нова, како што некои ја нарекоа, „Хипер енергија“ е резултат на 9 – те години ширење омраза кон се она што не и се допаѓа на власта. Дали таа ќе ги апсорбира отровот и омразата и ќего означи новиот почеток, зависи од младите Македонци и Албанци кои тргнаа заедно без верски и партиски симболи кон ,да се надеваме,вистински демократска Македонија.