Со повици до пратеничките да не гласаат за предлогот за измени за законот за прекин на бременоста, но и со пораки за воведување бесплатна контрацепција за жените во интерес на демонстрација на вистинска грижа за репродуктивното здравје за жената, група граѓани одржаа мирен протест пред Собранието на Република Македонија.
Според нив, предлог законот се коси со основните права и слободи и дека овој тип на закон не смее да се донесе по кратка постапка. Иако министерот за здравство изјави дека измените се 99 отсто идентични со претходниот закон, невладините активисти тврдат дека тоа не е точно и дека со ова решение се укинува досегашната одредба за слободен избор на жената за прекин на бременост до 10 недела, тврдат невладините организации.
Во анализата на Хелсиншкиот комитет за човекови права се вели следново:
-Предлог законот за прекинување на бременоста ја укинува/брише досегашната одредба на слободен избор на жената за прекин на бременоста до 10 гестациска недела преку воведување на рестрикциони механизми кои не се базирани на научни сознанија и медицина-базирана на докази ниту во согласност со постојните медицински насоки за прекинување на бременоста дефинирани од страна на Светската Здравствена Организација поради следниве одредби:
• доставување на писмено барање од страна на жената за прекин на бременоста,
• давање писмена согласност за интервенцијата од страна на жената,
• задолжително пред-абортус советување,
• известување на брачниот партнер,
• поставување на задолжително време за чекање од 3 дена по советувањето за да може да се изведе интервенцијата,
• доставување на потврда од гинеколог-специјалист
Одредбите во член 6 од предлог законот за прекинување на бременоста за барање до 10 недела се во колизија со член 2 од предлог законот кој дефинира дека за прекинување на бременоста слободно одлучува жената, што претставува повреда на одредбите од уставот и загарантираните слободи и права како и меѓународните договори ратификувани од страна на Република Македонија.
Исто така, забелешки има и на предлогот комисијата во здравствената установа да ја формира министерот, а досега пракса беше тоа да го прават самите здравствени организации. Според нив, ова доведува до големо бирократизирање на процударата, но давање голема моќ во рацете на министерот.