Македонија беше на пат да се опреми со вечен имунитет во однос на смртта да не беа чипираните идиоти од вмро-дпмне. Тој мутант на смртта кој не реагира на вакцината што ја примивме. Мораме пак да се испружиме на масата на Историјата и да платиме за ново пелцување. Ттреба да се плати.
БранкоТричковски
Измислени рајови во замена за вистински жртви!
Тоа е понудата на вмро.
Да му дадеме време на времето.
Да не ебе!
Што може друго да прави времето кое има време со Македонците кои се како стадо овци на кои им е потребен само еден бордер коли.
Некој злобен празноглавец со титулата прајминистер, на пример.
И сексуално да ги општи.
Во мозокот.
Тука им е ерогената ге точка.
Хармонизирањето на Македонија со себе, преку повеќе уставни промени, внатрешни (Охрид) и меѓународни договори (Преспа, Бугарија, Рамката) и преку промена на релативните односи на моќта во корист на Албанците, бароузовски речено, беа контролирано внесување на смртта во себе- вакцинација со неа во мали дози, за да може организмот да произведе анти-тела и да ја направи имуна.
Македонија.
Тоа беше тоа, а не помор на македонскиот род како што тврдеа академските глупаци од ману и политичките идиоти од вмро.
Помор со кој го хистеризираа народот и му ја одзедоа деловната способност разумно да учествува во политичките процеси.
Македонија беше на пат да се опреми со вечен имунитет во однос на смртта да не беа чипираните идиоти од вмро-дпмне.
Тој мутант на смртта кој не реагира на вакцината што ја примивме.
Мораме пак да се испружиме на масата на Историјата и да платиме за ново пелцување.
Се треба да се плати.
Нема ништо бесплатно, а ако има тогаш е тоа безвредно (Селин).
Најдобра нова вакцина може да се произведе од болни комитски келии.
Како змијски серум.
Оздравувањето со нова вакцина вклучува смрт на ќелиите што се зависни од вморонскиот џанк и нивна замена со келии на кои џанакот не им е потребен (Бароуз).
Во една парафраза на Дејвид Кроненберг (Гол ручек, филм од 1991) на кого ме потсети еден стар прилог на Дејан Огњановиќ, може да се каже дека Македонецот не смее да подлегне на искушението да избегнува да ја кажува вистината само затоа што знае дека она што го создава би можело да му се врати и да го опседнува.
И дека средината на простаците и сељаците ќе го заебаваат.
Ќе го маргинализираат.
Или ќе го ликвидираат.
Да се види состојбата на нештата е опасна работа.
Да се говори за тоа е- уште поопасно.
А Македонецот е страшливо битие.
Најмногу се плаши од стравот.
Односно од себе.
Но, за нас нема друго, другари драги.
Пишувањето е искушување на ѓаволот: ритуал на признавање и, евентуално истерување.
Така мора да биде и со политиката која сака да се занимава со решавање на реалните проблеми во рамките на реалните ресурси и за отворање на перспективи.
Во суштина мораме да се тепаме со нашиот Без Дух. Исходот е неизвестен. Но, мораме да направиме се за да се ослободиме од вмро.
Тоа е опачината на нашиот дух кој го претворивме во лице.
Глупаци.
Тоа е ѓаволот што мораме да го истераме од себе.
Значи или ќе бидеме луѓе или идиоти кои го затвораат хоризонтот.
Трупови.
Производители на мртва тишина што излегува од нашите затнати говорни и мисловни центри.
Безизразни дводимензионални лица на риби- стрвождери.
Домородци.
Последните Македонци.
Кои ќе ги полијат со бензин и запалат.
Како децата (Бароуз) кои со бодликава жица врзувааг за столбот гол идиот, му палат оган меѓу нозете и во својата занесеност ѕверски се кезат додека огнот му ги лиже бутините, а месото се штреца на огнот како инсект во смртните часови.
Ова е огнена метафора на македонската смрт правена со помош на господинот Вилијам, и таа по природата на нештата ги пренагласува состојбите, но нека тоа не ве олабавува во смисла дека ќе се спасиге ако ќутите додека ве ебат во мозокот и ако поради војните во светот, тука снема бензин.
Од Фејзбук ѕидот на авторот