Бранко Тричковски: Не знам дали родителите на изгорените деца во Кочани ја разгледуваат можноста да дојдат до сатисфакција така како што Ума Турман дојде во Кил Бил: Да ја следат сопствената трага на одговорноста и во Штабквартирата на злото да ги потепаат сите убијци?! Тоа е опасен и неодржлив начин од аспект на законот. Вовед во хобсовски хаос. Но, што да се прави кога системот ги турка луѓето во зоната кога во недостиг на други избори некои ќе го прифатат и изборот на Тарантино. Оти не само што им ги зел најмилите туку од нив, нивните родители и блиски и од целата јавност, во една цинична поза, прави будали!Тоа е неиздржливо. Филмот не е апологија на убиствата туку е експресивен вовед во рамнотежата меѓу злото и правдата земена во свои раце. Кога системот прави од правните можности прибежиште на злосторниците. Тоа мора да им биде јасно и на убијците и на насилниците и на истражителите и на политичките парадери и на жртвите. Работите се отидени во опасна насока. Новите трагедии се зад плиткиот хоризонт. Всушност веќе се во нас.