Родното име на папата Франциск, кој почина утрово, беше Хорхе Марио Бергољо. Роден е на 17 декември 1936 година во Буенос Аирес, Аргентина, од италијански имигрантски работник во железницата и беше едно од петте деца во семејството – три момчиња и две девојчиња. Неговото семејство потекнува од Пиемонт, во близина на Асти во северна Италија. Хорхе Марио Бергољо дипломирал хемија, а потоа го избрал патот на богослужбата и влегол во епархиската семинарија во Вила Девото. На 11 март 1958 година. Тој се приклучил на Друштвото на Исус (језуитскиот ред). Како млад, кога имал 21 година, бил опериран и му е отстранет голем дел од едното белодробно крило кое било зафатено со инфекција.
Дипломирал хуманитарни науки во Чиле и во 1963 година. Се вратил во Аргентина, каде што дипломирал филозофија на колеџот Сент Џозеф во Сан Мигел. Од 1964 до 1965 година предаваше литература и психологија на колеџот Immaculate Conception во Санта Фе, а во 1966 година е наставник по истите предмети на колеџот „Пресвет Спасител“ во Буенос Аирес. Од 1967 до 1970 година студирал теологија и добил диплома од колеџот Сент Џозеф.
Во 1969 година бил ракоположен за свештеник. Во 1970 година имал различни позиции во језуитскиот ред на Аргентина. Во периодот 1980-1986 година бил ректор на Филозофско-теолошкиот факултет на колеџот Сан Хозе во Сан Мигел. После тоа, извесно време живеел во Шпанија и Германија. Откако докторирал, се вратил во Аргентина и служел во надбискупијата Кордоба. Во 1992 година бил назначен за помошен епископ на Буенос Аирес и ракоположен за епископ. Во јуни 1997 година стана соработник (епископ со право да наследи епархија) на архиепископот од Буенос Аирес, а од февруари 1998 година стана надбискуп на Буенос Аирес – првиот језуит кој зазеде толку висока позиција и епископ на католиците од источниот обред во Аргентина. „Моето стадо се сиромашните луѓе и јас сум еден од нив“, рече идниот папа Франциск повеќе од еднаш за да ја објасни својата одлука да живее во едноставен стан и сам да си подготви вечера. Тој секогаш ги советуваше своите свештеници да покажат милосрдие и апостолска храброст и да ги држат своите врати отворени за сите.
Во февруари 2001 година, тој беше прогласен за кардинал од папата Јован Павле Втори со титула кардинал-свештеник на црквата Сан Роберто Белармино. Бил член на Конгрегацијата за свештенството, Конгрегацијата за божествено богослужение и дисциплината на светите тајни, Конгрегацијата за институти за посветен живот и општества на апостолскиот живот, како и член на Комисијата за Латинска Америка и Папскиот совет за семејството. Од 2005 до 2011 година е претседател на Епископската конференција на Католичката црква во Аргентина. Зборуваше течно италијански и германски јазик.
На 13 март 2013 година. 76-годишниот аргентински кардинал Хорхе Марио Бергољо, надбискуп на Буенос Аирес, е избран за 266-ти папа, избирајќи го Франциск за негово папско име. Тој е првиот папа од американскиот континент, првиот член на језуитскиот ред на Престолот на Свети Петар и првиот папа со името на Свети Фрациск од Асизи.
„Јас сум голем грешник, но верувам во Божјата попустливост и трпение, а во страдањата прифаќам [да станам папа]“, рече надбискупот од Буенос Аирес Хорхе Марио Бергољо, на прашањето на кардиналите во конклавата дали прифаќа да биде следниот папа. На својата прва прес-конференција, тој исто така објасни зошто избрал да го земе името Фрањо, потсетувајќи се на примерот на Свети Франциск од Асизи, кој стана симбол на мирот, подвигот и служењето на сиромашните.
На 17 март 2013 година. Папата Франциск за прв пат се појавува на балконот на неговиот иден апартман во Ватикан за да ја изговори својата прва традиционална неделна молитва Ангелска молитва пред толпата од 150.000 луѓе на плоштадот Свети Петар. Во него тој самиот ги дефинира трите главни правци на своето служење – да биде солидарен со сиромашните, да работи за мир и да го брани Божјото создание, кое покрај луѓето ги опфаќа сите живи суштества и сета природа.
Папата Франциск официјално беше устоличен на 19 март 2013 година на денот на свети Јосиф, патронот на Католичката црква, во базиликата „Свети Петар“. На литургијата на плоштадот Свети Петар присуствуваат стотици илјади хорови, претставници на 33 христијански цркви и 132 влади и меѓународни организации. За време на церемонијата, Франциск добива два папски атрибути: палиум (бела волнена лента на која се извезени шест крста) и „рибарски прстен“, кој е направен за секој папа. На 7 април 2013 година со литургијата, која се служи во папската базилика „Свети Јован Латеран“, папата Франциск официјално ја презеде и другата улига – епископ на Рим.
Стилот на папата Франциск се одликуваше со неговата скромност – тој не живееше во огромните папски соби во Апостолската палата, туку во скромен апартман во зградата на Ватикан за гости. Покрај ова, претпочиташе да се придвижува со „Форд Фокус“ наместо со традиционалниот „Mерцедес“ за неговите претходници. Тој беше жесток навивач на аргентинскиот фудбалски тим „Сан Лоренцо“, еден од најголемите и најпопуларни клубови во земјата, а познато е дека долги години користел јавен превоз во Буенос Аирес, кога бил тамошен надбискуп.
Низ годините, папата Франциск постојано преземаше добротворни иницијативи за бездомниците, бегалците, сиромашните и затворениците. На негова иницијатива во близина на плоштадот Свети Петар беа изградени туш кабини за бездомниците. Тој постојано ги посетуваше затворите и им ги миеше нозете на затворениците на традиционалната церемонија на Велики четврток пред Велигден, бидејќи постојано нагласуваше дека мисијата на христијанството е да им помогне на ранливите и маргинализираните.