Што му преостанува на Груевски после се, сега, кога се наѕира крајот, приклештен од протести, свирежи и отпор со барање за негово заминување? А во исто време, тоа истото сега, кога тој се подготвува за нов почеток, кој го објави после Гошинце, кога 40 напаѓачи ја зазедоа полициската станица и со два автомобили заминаа во непознат правец, додека МВР тврдеше дека се работи за терористи од Косово.
По две недели, мирните граѓански протести се претворија во судир помеѓу полицијата и демонстрантите, во кој беа приведувани и тепани студенти, кои говореа дека имало инфилтрирани провокатори, кои ги иницирале судирите.
Следи денешниот кумановски инцидент, после кој имате индикативна реакција од ДУИ: граѓаните да не наседнуваат на провокации, со барање МВР да постапува со целосна одговорност кон чуствителноста на безбедносната и политичката ситуација.
Во меѓувреме, низ целиот овој период од Гошинце па до денес, над Скопје злослутно надлетуваат хеликоптери, кои некои ги толкуваат дека се само потсетување: секогаш кога ќе се бара оставка од Груевски, се расчистува теренот за една друга култура на политичко дејствување, многу блиска до монархистичката култура на Путин. Со други зборови- или јас ќе владеам, или никој друг после мене!
Затоа што, она што никако не може да го разбере Путин, не може ни Груевски- зошто воопшто протести, зошто воопшто незадоволство, гнев, барања за оставка, зошто критичари, зошто под милим богом да се разговара со нив, кога во сила е се уште вицот кој кружи низ дисидентските гнезда во Москва: Откако умре Ганди, Путин е несреќен- нема повеќе со кого да размени збор- два. Затоа и нема што да дебатира со критичарите, со политичката опозиција или да одговара на тешките прашања на нережимските новинари.
Груевски го одбра тој пат, оној кој му го трасираше Путин- владеење со сеење страв, доколку е разбистрен умот од сеењето магла и сега на потег се граѓаните- да му кажат НЕ- на секој обид за крвав расплет, кој е негов одговор на барањето достоинствено да замине.