Време е да изградиме култура на колективна одговорност, во која минатото се почитува, но не се злоупотребува; сегашноста се третира со сериозност и посветеност; а иднината се планира со мудрост, визија и широка општествена вклученост.
Бетим Рамадани
Почитувањето на минатото претставува основна вредност за секое општество кое стреми кон изградба на стабилен идентитет и внатрешно единство. Нашата историја содржи жртви, напори и лекции кои треба да се зачуваат со внимание и почит. Сепак, кога минатото се претвора во алиби за недостаток на визија и дејствување во сегашноста, тоа ја губи својата водечка функција и станува пречка за развој.
Во нашата политичка и институционална реалност сè повеќе се забележува недостаток на стратешка визија за иднината. Владеењето често е фокусирано на минатото, со цел избегнување на одговорност за реалните и итни проблеми со кои секојдневно се соочува обичниот граѓанин. Празната реторика, политичката поларизација и недостатокот на одржливи политики го намалија јавниот кредибилитет и го закочија напредокот.
Ни е потребен квалитативен пресврт во начинот на кој размислуваме и дејствуваме како општество. Време е да изградиме култура на колективна одговорност, во која минатото се почитува, но не се злоупотребува; сегашноста се третира со сериозност и посветеност; а иднината се планира со мудрост, визија и широка општествена вклученост.
Политика без иднина е политика без цел. А општество без цел е осудено на стагнација. Затоа, ние како граѓани имаме должност да бараме отчетност, транспарентност и вистинска посветеност за одржлив развој – не само за нас, туку и за идните генерации.
Да не заборавиме: Иднината не се гради со зборови, туку со храбри и одговорни дела.