Тажно е што огромната позитивна, прогресивна енергија, амбиент, кој се создаваше 2015 / 2016-та, денеска е претворен во апатија, изгубена надеж и ентузијазам. Тажно е што не смогнавме сили да го продолжиме патот на прогресот. Тажно е што се вративме на ужасното ништавило кое не опкружуваше пред десеттина години.
Горан Волканоски
На Србија и требаше 13 години да се разбудат и да ја започнат борбата за слобода, Демократија, правда!
Нам ни требаа 11 години да се разбудиме, да започнеме борба за слобода, Демократија, правда и прогрес.
Нашата трагедија е поголема од српската.
Ние, извојуваната слобода ја предадовме, ја фрливме на буниште како нешто невредно, безначајно. Како да се уплашивме од стекнатата слобода!
Како да го имаме “Стокхолмскиот синдром” Синдром на зависност на заробениот од заробувачот!
Да, како да уживаме во повторно стекнатиот амбиент на страв. Амбиент на закани за сите кои поинаку размислуваат.Па, побрзавме пред година дена да се вратиме во прегратките на “заробувачот”.
Отворањето на патот на прогресот, патот за создавање на правна држава, демократска држава, го обезвреднивме, девалвиравме, го УНИШТИВМЕ.Ги предадовме идеалите без кои нема политики кои водат кон создавање на држава со благосостојба и прогрес.
Ужасот е уште поголем кога човек ќе разбере дека се дозволи да ни се случува реприза на едно владеење кое не уназади во секоја смисла.
Бесмислени ми се сите обвинувања кон СДСМ, како виновник за состојбите кои денеска ги имаме.
Во околностите во кои СДСМ владееше се направи максимум во насока на решавање на клучните прашања од кои ни зависеше и сеуште ни зависи иднината. Грешките на СДСМ, никако неможе да ни бидат алиби за личната одговорност на секој поединец по однос на давањето или недавањето поддршка на процесите т.е.политиките кои се клучни за нашиот прогрес.
За тоа не ни е крив СДСМ!
За тоа што подпаднавме на пропагандата која создаваше илузии за тоа дека Македонија може да опстојува надвор од ЕУ интеграциите, пропаганда за тоа кој е “патриот”, а кој “предавник”, не ни е крив СДСМ.
Тажно е што огромната позитивна, прогресивна енергија, амбиент, кој се создаваше 2015/2016-та, денеска е претворен во апатија, изгубена надеж и ентузијазам.
Тажно е што не смогнавме сили да го продолжиме патот на прогресот.
Тажно е што се вративме на ужасното ништавило кое не опкружуваше пред десеттина години.
Настаните во Србија потврдуваат дека Вучиќевото владеење, исто како Грујовото владеење неминовно водат кон пропаѓање на државата.
За жал кај нас, сите настани и политики кои се спроведуваат, покажуваат дека сме на добар пат да ни се случи реприза на груевизмот.
Пред нас се локални избори, кои можеби ќе бидат наша последна шанса да ги поправиме нашите грешки.
Како што сум рекол и друг пат, изборот ќе биде наш, одговорноста ќе биде наша.
Од Фејсбук ѕидот на авторот