Едни ги нарекуваат воени херои, други неонацисти, но, како и да е, украинскиот полк „Азов“ се наоѓа во центар на пропагандната војна меѓу Киев и Москва која тврди оти настојува да ја „денацифицира“ Украина.
Единицата за специјални операции „Азов“, порано позната како „Азовски баталјон“, сега како „Полк Азов“, е честа тема во проруските објави на социјалните мрежи, вклучително и руските амбасади во Лондон, во Париз и на други места.
Полкот моментно е утврден во јужниот пристаништен град Мариупол и се бори за градот кој сведочеше за некои од најтешките облици за војување од почетокот на руската инвазија на Украина на 24 февруари.
Рускиот министер за одрбана, Сергеј Шојгу го искористи нивното присуство за оправдување на ракетирањето на тамошното породилиште, тврдејќи дека полкот и „останати радикали“ се криеле во објектот.
Полкот во 2014 година го формираа екстремни десничари, а негово прво борбено делување беше против проруските сепаратисти во источна Украина. Во меѓувреме е интегриран во украинската национална гарда која е под команда на Министерството за внатрешни работи.
Андриј Билецки, поранешен член на паравоената организација „Украински родољуб“, е еден од основачите на полкот. Во почетокот се состоеше воглавно од доброволци кои носеа обележје налик на т.н. „Волфсангел“ кој потсетува на симболите на СС единиците во нацистичка Германија.
„Оваа единица во 2014 година навистина имаше крајно десничарска позадина и ја основаа екстремно десни расисти“, вели Андреас Умланд од Центарот за источноевропски студии во Стокхолм.
„Но, во меѓувреме се „деидеологизира“ и стана регуларна борбена единица. Сега не регрутира борци врз основа на идеологија, туку врз основа на „угледот на посебно лоша борбена единица“, додава тој.
Полкот, е наречен по Азовското Море кое се наоѓа меѓу Украина и Русија, се прослави во 2014 година кога го врати Мариупол под украинска контрола, откако градот беше заземен од проруските сепаратисти.
Осум години подоцна повторно се бори за истиот град за кој рускиот претседател Владимир Путин се надева дека ќе биде прва поголема руска победа во Украина.
Победата над таа единица, исто така, би можела да му помогне во оправдување на тврдењата за „денацификација“ кои се сеприсутни во руската пропаганда која украинскиот лидер Володимир Зеленски го нарекува „водач на банда на наркомани и неонацисти“.
Со таквите напади се обидува да ја зголеми поддршка меѓу руските граѓани за војната во Украина и се злоупотребува колективната меморија за периодот од Втората светска војна.
„Термините „нацизам“ и „фашизам“ во руски контекст се однесуваат на апсолутно зло со кое не може да се преговара“, истакнува Сергеј Федијуњин, политилог од Францускиот национален институт за ориентални јазици и цивилизации.
„Единствена опција која преостанува е да се борите против него“, додава Федијуњин.
Руската пропаганда е, исто така, насочена кон украинските националисти кои по 1945 година се бореа против Советскиот сојуз и нивниот водач Степан Бандера, нацистички колаборатор.
Азовскиот пол, во меѓувреме, се придружи на пропагандната војна и објавува победнички пораки на „Телеграм“ кои често се проследени со снимки од запалени руски тенкови додека Русите во нив се нарекуваат „вистински фашисти“.
Единицата брои меѓу 2.000 и 3.000 припадници, ги задржа ознаките на „Волфсангел“, но Умланд вели дека тоа во Украина повеќе не се поврзува со минатото.
„Повеќе нема конотација на фашистички симбол“, вели Умланд.
„Ултранационалистичките политички сили во Украина бележат пад од 2014 година“, вели Ана Колин Лебедев од францускиот универзитет „Париз Нантер“.
„Една од причините е дека „мекиот“ национализам стана „мејнстрим“ поради руските напади“, напишаа таа на Твитер.
Поранешните команданти на Азов, вклучително и Билецки, влегоа во политиката по 2014 година, но нивната екстремно десна платформа никогаш не успеа да постигне значителен успех. Исто така, дел од нив повторно отидоа да војуваат во Азовскиот полк или во други единици од почетокот на руската инвазија. Билецки, пак, се врати во Мариупол од каде е активен на „Телеграм“.