Вчера беше објавена видео едицијата на феминистичката платформа за раскажување на женски приказни „Пич Прич“. Како и секогаш и оваа необична пандемиска едиција на „Пич Прич“ беше предводена од страна на писателката Румена Бужаровска и преведувачката Ана Василева. Оваа едиција на „Пич Прич“ со тема „Фасада“ всушност била снимена минатата година без публика, но дури сега беше објавена.
Видеото почнува со водителките Румена и Ана кои се шетаат околу спомениците на Скопје 2014 облечени во кичасти фустани и носејќи барокни перики кои одговараат на позадината која ги опкружува. Тие објаснуваат каква цел има овогодишниот „Пич Прич“.
„Пич Прич е иницијатива која се залага да ја зачува женската орална традиција со тоа што се раскажуваат женски приказни чија цел е да се нормализира присуството на жените во јавната сфера и да се актуелизираат женските искуства,“ вели Ана Василева во воведот на видеото.
„Ја избравме оваа тема [фасада] за да се осврнеме на колективната траума од Скопје 2014, милионски проект што комплетно го реконструираше лицето на градот и јавниот простор во него, со тоа влијаејќи страшно врз нашите животи,“ вели Румена Бужаровска додека оди заедно со Ана по Мостот на Уметноста во Скопје. „Како што гледате на мостот на уметноста има нула жени.“
„А причината за тоа е тоа што Скопје 2014 на жените им дава две улоги: или мајка или муза,“ додава Ана.
„А традиционално гледано, музата претставува инспирација за креаторот – мажот,“ вели Румена.

Брзо по овој краток вовед, Ана и Румена почнуваат со панелот на нивните гостинки раскажувачки токму пред Колонадата со деветте музи на кејот во Скопје. Шесте раскажувачки беа следните:
- Јана Белчева, поранешна претседателка на советот на општина Центар
- Принцес Донацу, пејачка и музичарка
- Ивана Драгшиќ, социолог по професија, но и Ди-Џеј, како и активистка за женски и ЛГБТ права
- Јехона Спахиу, историчарка на уметност и конзерваторка која е вработена во Националниот Конзерваторски Центар во Скопје
- Лидија Димова, поранешна пратеничка и директорка на Националната агенција за европски образовни програми и мобилност.
- Салија Бекир Халим, активистка за човекови права, посебно во полето на репродуктивните права на Ромките, и е претставничка на неформалната Иницијатива на жените од Шуто Оризари.
Секоја од шестте раскажувачки раскажува приказна или пак подолг осврт на темата фасада на комплетно различен, но дефинитивно креативен начин. На пример, Јана Белчева зборуваше за каков ефект има архитектурата врз јавниот простор, додека Јехона Спахиу зборуваше подетално за одредени родови аспекти од проектот Скопје 2014. Принцес Донасу раскажа лична и комична приказна поврзана на темата, а Ивана Драгшиќ на социолошки начин обрна внимание на проектот Скопје 2014 додека исто така на хумористичен начин ѝ покажа на публиката (која всушност ја немало во моментот на снимање) какви шминки користи за нејзината „фасада“. Лидија Димова зборуваше за личните фасади кои ѝ биле потребни за да преживее, а Салија Бекир Халим зборуваше за интернализираниот расизам и нејзиното искуство како жена Ромка во С. Македонија.
Видео едицијата „Пич Прич Фасада“ има превод на англиски и на албански и е бесплатно достапна на Youtube каналот на Пич Прич.
Елена Гаговска