И така, драги пријатели, додека катастрофата граби напред, делот од нацијата за кој мислев дека е се уште нормален- морализира. И реагира на дневните надразби. Павловиот рефлекс му е перфектен. Можеби мисли дека со тие пикадо стрелички ќе го убие слонот на власта? Не знам. Тие ја обвинуваат власта дека не се снаоѓа најдобро итн. А јас мислам дека власта се снаоѓа феноменално и дека тој што не се снаоѓа добро се морализаторите кои се уште не се изедени.
Бранко Тричковски
Секоја болка предизвикува бес.
Што власта и медиумите се трудат да го убијат.
Во замена, на менито нудат две јадења: забава со народни песни, ора и афери и омраза кон клетите душмани.
И коски за кучињата во форма на идиотски прашања за визата и парите на Филипче.
Или на Заев.
Бесот го претворат во депресија, а депресијата во очај како заклучок што луѓето го извлекуваат од историјата на болката.
Тоа се вика убиство на чувствата и смислата, на моралот и човечноста, со предумисла.
Односот кон луѓето во болка тоа многу убедливо го илустрира.
Кон родителите на децата што изгореа во кочанската шупа.
Пораката е дека не се важни жртвите и болката на нивните родители, туку контролата на бесот и инаугурацијата на власта како главен орвелски критериум и контролор.
Тоа е дел од концептот за уништување на општеството како заедница која не може да постои без лигаментите на солидарноста, моралот, сочувствствителноста, единствениот однос кон злото.
Главната идеја е да се десубјективизираат Македонците.
Да се претворат во комитска маса.
Тие се главните жртви.
Да се убие нормалноста во нив.
Самите на себе да си станат неподносливи.
И да го проколнат денот или времето кога се родени како нација со државотворни и меѓународни амбиции.
И општиот хаос, со убиства, несреќи, пожари, еколошки катастрофи, испаѓањето од европскиот проект и од светската цивилизација, што дресираните Македонци го поздравуваат, е ослободен за да се расее меѓу луѓето таа несигурност и стравот од испразнетиот вредносен простор како единствено дозволени чувства.
И така, драги пријатели, додека катастрофата граби напред, делот од нацијата за кој мислев дека е се уште нормален- морализира.
И реагира на дневните надразби.
Павловиот рефлекс му е перфектен.
Можеби мисли дека со тие пикадо стрелички ќе го убие слонот на власта?
Не знам.
Тие ја обвинуваат власта дека не се снаоѓа најдобро итн.
А јас мислам дека власта се снаоѓа феноменално и дека тој што не се снаоѓа добро се морализаторите кои се уште не се изедени.
Кога ќе ја откриеме вистината за успехот на власта кој се остварува преку катастрофирање на се што почнува на буквата М, можеби ќе биде можен некаков пресврт.
Во секој случај тоа е првиот и главен предизвик.
Мораме да го умреме папата на класичниот македонизам, светите букви, да им се помочам на светоста и на буквите и нашата конклава што допрва ќе треба да ја собереме, да избере нов вредносен водач на македонската идеја.
Има само една правда за жртвите во изгрената шупа во Кочани.
И за сите наши досегашни и идни жртви.
Да изгори шупата на злото.
Да му се помолиме на Господ за таа мала услуга.
Од Фејсбук ѕидот на авторот