И покрај зголемувањето на бројот на цивилни жртви и брзото влошување на хуманитарната ситуација, Израел вети дека ќе го интензивира своето воздушно бомбардирање на опколениот Појас Газа и ќе го прошири на повеќестрана операција, бидејќи, како што вели, се обидува да го уништи Хамас, кој од Израел, Европската Унија и САД е прогласена за терористичка организација.
Со илјадниците казнени напади врз Газа, стравот од повторување на историјата – од друга Накба, терминот што Арапите го користат за масовните протерувања што следеа по арапско-израелската војна во 1948 година, се чувствува низ целиот регион, се наведува во анализата од CNN.
Иако Израел не рече дека има за цел да ги исели жителите на Газа во Египет или на друго место, стравувањата од такви изгледи се појавија откако израелските одбранбени сили (ИДФ) побараа од жителите на Газа да го евакуираат северниот дел на појасот и да се движат кон југ, додека нивната воена операција продолжи, како и откако САД Државниот секретар Антони Блинкен рече дека САД разговараат со Египет и Израел за воспоставување хуманитарен коридор на египетскиот полуостров Синај за Американците и другите цивили кои бегаат од Газа.
Но, најавата уште стотици илјади Палестинци насилно да бидат раселени во соседните земји, па дури и подалеку, е осудена низ арапскиот свет.
Египетскиот претседател Абдел Фатах ел-Сиси минатата недела изјави дека трансферот на Палестинците од Газа најверојатно ќе биде проследен со слично „протерување на Палестинците од Западниот Брег во Јордан“. Јорданскиот министер за надворешни работи подоцна рече дека таквиот потег ќе се смета за објава на „војна“.
Коментаторите на арапските медиуми предупредија дека Израел можеби планира да ги расели Палестинците на Појасот Газа, па дури и повторно да го окупира.
Колективен срам
Но, некои Палестинци повеќе би сакале да умрат отколку да бидат повторно бегалци.
„Се разбира, никој не сака да оди во Египет. Тоа е невозможно. Моите роднини го одбиваат, јас го одбивам. Ова е поместување. Газа е нивниот дом. Тие ќе останат таму дури и ако тоа значи дека ќе бидат избришани со воздушен напад“, вели Дабабшех за своите роднини.
Палестинците, вели тој, нема да прифатат да бидат раселени овој пат.
„Новата генерација нема да го дозволи тоа“, вели Дабабшех.
Според УНРВА од над 2 милиони жители на Газа, 1,7 милиони се бегалци.
„Израелците отсекогаш беа категорични да нема враќање на бегалците, и затоа Палестинците се држат до правото на враќање“, вели јорданскиот сенатор Мустафа Хамарне, додавајќи дека 75 години подоцна, арапскиот свет сè уште не се опоравил од загубата на палестинска татковина.
„Мислам дека Западот не ја сфаќа длабочината на колективниот срам што го чувствуваме како резултат на 1948 година и чувството на неправда што ни е нанесено дека треба да го исправиме тоа. Има многу длабоко чувство на срам, што не требаше да се случи она што ни се случи во 1948 година“, вели Хамарне. „Секое ново масовно иселување на палестинските бегалци, за нас, е повторување на 1948 година“.
Израелските власти рекоа дека „немаат интерес“ за повторно окупирање на Газа. Израел еднострано ги повлече своите трупи од територијата и ги повлече еврејските доселеници во 2005 година.
Борбата на Палестинците особено силно се чувствува во Јордан, каде што повеќе од половина од населението е или Палестинско, или со палестинско потекло – вклучувајќи повеќе од два милиони палестински бегалци.
Но, таа страст за палестинската кауза одекнува низ арапскиот свет, кој е дом на повеќе од 450 милиони луѓе.
Во жестоката размена со Клариса Вард на Си-Ен-Ен на граничниот премин Рафах меѓу Египет и Газа која стана вирална на социјалните мрежи минатата недела, египетски активист извика дека и покрај обидите да се „поделат“ Арапите, „ние стоиме со Палестинците и стоиме со Арапите“.
Тие повеќе би сакале да умрат во Газа отколку да се преселат
Аналитичарите велат дека арапските стравувања од ново раселување на Палестинците се особено засилени поради запаливата реторика што доаѓа од некои членови на десничарската влада на Израел во минатото.
Министерот за финансии Безалел Смотрич во 2017 година, како член на парламентот, напиша во есеј дека емиграцијата на Палестинците треба да се охрабри и поттикне, додавајќи дека идејата дека емиграцијата е сурова е „апсурдна“. Процесот, тврди тој, не треба да биде „сурово протерување“, туку да се направи на начин што е „планиран, подготвен и заснован на желба за подобар живот.
Министерот за национална безбедност на Израел, Итамар Бен Гвир, беше осуден за антиарапски расизам од страна на израелскиот суд неколку децении пред да се приклучи на владата и некогаш беше следбеник на Меир Кахане, еврејски фанатик кој отворено повика на протерување на Палестинците. Сопругата на Бен Гвир, Ајала Нимроди, беше цитирана дека сака да се „ослободи“ од Палестинците.
На прашањето за реториката на неговите десничарски коалициски партнери, израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху рече дека неговите раце се „на воланот“, односно, дека успешно управува со прашањето.
Ханиа Сабави, Палестинка која ја напуштила Газа како бебе, но чие семејство останува во енклавата, изјави за Си-Ен-Ен дека не знае дали нејзиното семејство ќе има домови во кои ќе се врати.
„И најголемиот страв, се разбира, е дека тие ќе бидат евакуирани и претворени во бегалци. Ова е она за што сега сите отворено зборуваат, како тоа да не им е важно“, рече таа. „Тие не сакаат да се движат. Тие повеќе би сакале да умрат во Газа отколку да се преселат“, вели Сабави.
Подготви: Д. Тахири / Цивил Медиа