Игор Иванов Изи: Исклучително ми е драго што и на ова јубилејно издание сме повторно заедно во Битола да го прославиме 45. Манаки – нашиот најважен проект. За само неколку месеци од денеска, ДФРМ прославува 75 години постоење. И верувам ќе се согласите дека овие бројки се мошне битни дури и за многу помоќни кинематографии од нашата. И додека ние овде во Битола го славиме филмот, македонската кинематографија, а со неа и филмските работници од Македонија ги живеат можеби едни од потемните денови на современата културна историја. Изминативе години бевме соочени со безумни кратења на буџетот за филм, наспроти на зголемување на буџетот во културата, генерално. Бевме соочени со ветувања кои не беа исполнети и како резултат на тие политики, за жал, Македонија годинава нема свој кандидат за Оскар. Не затоа што не сакаме, туку затоа што едноставно немаме нови филмови. Но, ние во ДФРМ, знаеме дека ноќта е најтемна пред разденување и дека наскоро денот ќе блесне, светлата повторно ќе се запалат, камерите повторно ќе завртат, затоа што едноставно не постои друга опција. Оној што нема свој филм и нема своја кинематографија, тој нема ниту држава. Од оваа сцена сакам да порачам дека ние, како и години наназад, така и вечерва, бараме подобри услови за работа, бараме авторите да снимаат, камерите да се завртат. Верувајте, македонскиот филм повторно наскоро ќе блесне и авторите нема да не изневерат. Тие повторно ќе го воодушеват светот.
.