Најавени се претседателски избори во Сирија следниот месец на 26 мај, но многумина се скептични околу колку всушност може овие избори да се демократски. По 10 години од граѓанската војна во Сирија во која беа дирекно или индиректно вклучени различни светски сили како САД, Русија и Турција, во мај треба да се случат избори по втор пат за време на војната.
Хамуда Сабаг, спикерот на народниот совет на Сирија најави дека изборите ќе се одржат на 26ти мај и дека потенцијалните кандидати за изборите ќе можат да се регистрираат од понеделник, додека Сиријците во странство ќе можат да гласаат во амбасадите на 20 мај. Во војната во Сирија умреа околу 400 000 луѓе и повеќе од половина од Сиријците се внатрешно или надворешно раселени лица. Односно заради војната во која беа замешани повеќе различни „proxy“ конфликти на светски и регионални сили, многу Сиријци беа приморани да ја напуштат својата земја.
Претходниот пат кога се одржаа избори во Сирија беше во 2014 на кои победи сегашниот претседател Башар ал-Асад. На претседателските избори во мај ќе се гласа за следниот претседател на Сирија кој ќе добие мандат од дури 7 години. Бидејќи голем дел од Сиријците се раселени лица или бегалци, тие често не поседуваат лични документи кои би им биле потребни во процесот на гласање.
На пример, по договорот од 2016 на Европската Унија со Турција, голем број Сиријци останаа заглавени во Турција каде повеќето сириски бегалци не добиваат дозволи за работа и се приморани да влезат во „сивата економија“ каде што се често експлоатирани. На почетокот на април, овој договор беше продолжен на средбата во Анкара на турскиот претседател Реџеп Таиб Ердоган со претседателката на Европската Комисија, Урсула вон дер Лајен, и поранешниот премиер на Белгија кој е сега претседател Европскиот Совет, Чарлс Мишел. Односно се работи за средбата во Анкара каде се создаде скандал кога немаше стол за Урсула вон дер Лајен и многумина го осудија Ердоган за наводен сексизам, но некои медиуми заборавија воопшто да спомнат што всушност се дискутираше на овој состанок, односно продолжувањето на еден договор кој многумина, меѓу кои Amnesty International го сметаат за крајно нехуман.
Особено ако го земеме во предвид продолжувањето на овој договор помеѓу Турција и ЕУ, нејасната пристапност до лични документи, како и автократското владеење на Асад, тогаш доаѓа во прашање валидноста на овие избори. Претходните избори во 2014 година беа отфрлени како недемократски и нелегитимни од противниците на Асад во Сирија како и од САД и ЕУ бидејќи Асад освои 92% од гласовите – бројка која е добар индикатор дека изборите всушност не биле демократски.
Елена Гаговска