The Guardian известува дека на малиот италијански остров Лампедуса стигнати се над 2 000 бегалци и мигранти во последните 24 часа. Бегалците (односно барачите на азил) стигнале до италијанскиот остров со бродови кои биле оперирани од страна на шверцери на луѓе – за жал, оваа е најчесто единствената опција која барачите на азил за имаат за да избегаат од опасни ситуации во нивните татковини. Бегалците кои дошле во Италија оваа недела се од држави во субсахарска Африка, Пакистан и Сирија.
Во неделата пристигнал брод со 1 400 мигранти и бегалци, а потоа дошле и уште 4 бродови со по 635 патници.
Заради неочекуваноста на големиот број на новодојдени луѓе, на Лампедуса немало доволно капацитет во мигрантските центри. Стотици бегалци морале да спијат на отворено на самите пристаништа.
Локалната влада на Лампедуса предводена од градоначалникот Салваторе Мортело спроведуваше масовна вакцинациска кампања на малиот остров за да се спремаат луѓето за летната сезона. Но сега со пристигнувањето на овој неочекуван број бегалци може и да настане нов кластер на Корона вирусни инфекции кои би можеле да го загрозат јавното здравје на островот, особено бидејќи нема соодветни услови каде бегалците би можеле да се изолираат. Заради ова градоначалникот Мортело бара помош од италијанската влада.
Оваа криза се случува откако најмалку пет бегалци загинаа во неделата кога нивниот брод се преврте кај либискиот брег, додека тие се обидуваа да стигнат до Европа. Хуманитарна организација смета дека меѓу петте мртви има и новороденче.
Таканаречената „бегалска криза“ во Европа започна негде во 2011 со почетокот на војната во Сирија каде беа и сѐ уште се инволвирани повеќе глобални сили, како САД и Русија. Односно оваа криза не е локален проблем или резултат на граѓанската војна туку, е резултат на надворешната политика на различни големи сили. Оваа криза практично никогаш не заврши, но за време на пандемијата стана полесно на многу владини и ЕУ тела да ја игнорираат кризата кога најголем фокус се даде на бројот на заболени од Ковид-19, вакцинациските обиди итн.
За време на Ковид кризата, односно на 9ти септември, 2020 изгоре бегалскиот камп Мориа во Грција. Во кампот престојуваа над 12 000 луѓе иако тој имаше официјален капацитет за само 3 000. По горењето на кампот се изгради нов камп со уште полоши услови. Односно бегалците и барачите на азил континуирано се соочуваат со лоши услови низ Европа и за време на пандемијата стана полесно од било кога да се игнорираат нивните проблеми. Во интервју кое јас го водев за Jacobin magazine со грчкиот професор по социологија Никос Ксиполитас, тој го кажа следното околу што значеше пандемијата за бегалците:
„Но, во однос на „менаџирањето со миграцијата“, Ковид-19 беше дар од Бога, бидејќи многу протестираната идеја за затворен [Мориа] камп сега стана прифатлива. (…) Ковид-19 пандемијата помогна да се претвори прашањето за менаџирањето со бегалците во проблем со фокус на јавното здравство,“ ми кажа Ксиполитас.
„Сега, дури и ако ги поддржуваме „бедните на земјата“, постои апсолутно рационална причина зошто тие треба да избегнуваат контакт со локалното население, бидејќи тоа може да биде катастрофално за секого. Така, одеднаш, се појави нов наратив кој ја поттикнува поддршката за задржување на бегалците [во кампови со ужасни услови] со наводната цел за да се заштити јавното здравје,“ рече Ксиполитас.
Елена Гаговска