Море е е е! Зошо така зборуаш? Шо отишле напред? Учеле од нас. Се зеле од нас! Александар Македонски го освоил целио свет! Тој бил Македонец, ко нас! И учитело негов, Ристотел, бил Македонец. Тије зборуале македонски ко није шо зборуаме сеа. Македонскио јазик е најстар јазик во Европа! – продолжи да објаснува вториот.
Темелко Ристески
На автобуската станица кај „екорд“ пред мене, на вториот кат на автобусот, седна повозрасен човек.
Кај Соборна црква, на скалите, се појави, отприлика, негов врсник.
Првиот се израдува: „А, а, а!. И ти се возиш со овој автобус!“
Вториот седна на седиштето зад мене. Ми стана чудно зошто не седна до познаникот. По изгледот заклучив дека двајцата се пензионери кои претходна седеле заедно во парк.
– Каде живееш? – праша првиот.
– Овде, Во Скопје, – одговори вториот.
– Знам дека си од Скопје, но во која населба живееш? – беше упорен првиот.
– На периферија, – одговори вториот.
– И јас живеам на периферија, малку подалечна периферија, – кажа првиот.
– Велиш Мицко не ја сака Европската унија, а? – продолжи првиот.
Заклучив дека двајцата претходна се препирале и дека првиот „го пече јазикот“,да му објасни нешто на вториот.
– Шо мајка бараме во Европската унија? Таја ќе се распадни. Не глеаш? – прифати вториот.
– Ех ќе се распадне! Од каде знаеш? – праша првиот.
– Знам ја, – беше категоричен вториот. – Не ни треба Европа брат. Није можиме и без неја, – продолжи тој.
– Тешко ќе ни биде ако не влеземе во Унијата. Ќе останеме сами, изолирани. Албанија ќе влезе пред нас. И Србија ќе влезе. Оној Вучиќ е мудар, – објасни првиот.
Настана препирка околу мудроста и на балканските топ политичари.
– Ти си србоман! – како од топ истури вториот.
– Ти си бугарофил! – Му врати првиот.
– Не сум ја бугарофил. Ја сум Македонец, чист Македонец. Не ни треба Европа, брат, сфајча а а ш! Тије биле диви племина тогаш ко није сне имале држава, – почна да објаснува вториот.
– Биле, ама отишле напред, далеку пред нас, – категорично му реплицираше првиот.
– Море е е е! Зошо така зборуаш? Шо отишле напред? Учеле од нас. Се зеле од нас! Александар Македонски го освоил целио свет! Тој бил Македонец, ко нас! И учитело негов, Ристотел, бил Македонец. Тије зборуале македонски ко није шо зборуаме сеа. Македонскио јазик е најстар јазик во Европа! – продолжи да објаснува вториот.
– Ај , ај, пријателе! Зборуваш глупости. Јазикот на Александар не бил ист со сегашниов македонски јазик. Нашиов сегашен јазик е словенски. Словените дошле овде по Александар Македонски, – му возврати првиот.
– Словенски, несловенски во времe на Александар овде се зборуало македонски, ко није шо зборуваме сеа! – избувна вториот. Овде живејле лујџе ко нас, Словени! Одавде тије се рашириле на север, на исток, зад Карпатите и спрема Индија. Си слушнал дека таму негде Агванистан имало племе шо зборуало чист македонски јазик, ко нас! – нервозно продолжи тој.
– Не се вика Агванистан, туку Авганистан, – громко смеејќи се го поправи првиот.
– Вториот запалено продолжи. Агванистан, море е е !. Онаму кај шо се оније Тулипанине.
Првиот резигнирано се насмеа и го поправи: „Талибани, Талибанци, а не Тулипани. Малку знаеш брат. Читај, читај! Се има на интернет,“ – го посоветува.
– Ја немам интернет! Не ми треба! Ја знам се! Сум учел на чколо! Сум слушал шо кажуат учени лујџе! – На телевизоро слушам! – налутено му одбруси вториот.
Во тој момент автобусот успори, а потоа застана. Вториот стана од седиштето како катапултиран и се стрча низ скалите.
– Ај со здравје! – му викна првиот. Потоа се сврте кон мене.
– Е, е е. пријателе. Го слушаше ли?
Јас се насмевнав и климнав со главата.
– Е вакви ни ја кројат судбината на избори; судбината и иднината! – разочарано заклучи тој.
– Така е пријателе, – со тешка воздишка потврдив јас.
Од Фејзбукѕидот на авторот