Доколку намерите со ставањето на идентитетскиот дел биле добри, тогаш се направило погрешна проценка и изгубена е политичка битка со бугарската страна. Но, доколку идентитетскиот дел е ставен намерно за да се засили наративот за “лошата ЕУ која го краде идентитетот” тогаш се работи за малициозна и штетна политика.
Сеад Ризвановиќ
Гледам дека и образовани луѓе не ја разбираат суштината на она што се случува во Европарламентот, затоа да објасниме некои работи:
Извештајот на известувачот за Северна Македонија Томас Вајц е дел од редовни извештаи на известувачите за земјава кои постоеле и во минатото, и овој извештај нема никаква врска со признавање или непризнавање на идентитет. Но за тоа подоцна.
Извештаите и резолуциите на Европарламентот немаат секогаш обврзувачко дејство за земјите членки, тоа исто така мора да биде јасно, одлуките во ЕУ понатаму се носат во Европската комисија и во Европскиот совет, каде се разбира се одлучува со консензус.
Како за илустрација, имаме безброј примери на одлуки на Европарламентот кои останале мртва буква на хартија, на пример пратениците со убедливо мнозинство ги имаат повикано земјите членки да го одземат правото на гласање на Унгарија уште во 2024 година, но гледаме дека од тоа нема ништо. Повторно да кажам, ова нема никаква врска со признавање или непризнавање на идентитет но ќе дојдеме и до тоа.
Вистинското прашање сега е кој одлучил во извештајот на Вајц (не)потребно да се стави делот со идентитетот. Дали тоа го направил самиот Вајц со веројатно добри намери ама лоша проценка, или Вајц бил убеден во тоа од некоја трета страна исто така со добри, но можеби и со лоши намери.
Едната теза е дека тоа е дел од процесот за давање на одредени “гаранции” од ЕУ за владата за да се олесни промената на уставот, друга теза е дека идентитетскиот дел се ставил чисто да се добијат политички поени, но постои и теза дека целата акробација е направена намерно за да се постигне актуелниот резултат и така да се зацементира позицијата на владата за неприфаќање на промена на уставот.
Тука да резимираме, доколку намерите со ставањето на идентитетскиот дел биле добри, тогаш се направило погрешна проценка и изгубена е политичка битка со бугарската страна. Но, доколку идентитетскиот дел е ставен намерно за да се засили наративот за “лошата ЕУ која го краде идентитетот” тогаш се работи за малициозна и штетна политика.
Се разбира, веројатно никогаш нема да дознаеме што навистина се случило, како што не дознавме и со низа на други процеси.
Е сега за идентитетот.
Не ми се верува дека едуцирани и образовани луѓе не можат да разберат едноставен концепт: Ниту ЕУ, ниту ОН, ниту Галактичката федерација не даваат, одземаат, купуваат, продаваат идентитети.
Идентитетот е процес на самоидентификација, чувство, збир на психолошки и социолошки фактори, може да биде личен, етнички, регионален, државен, верски, … и никој, ама никој не може да ви го даде или одземе.
Како некој ве вика, што некој мисли за вас е небитно, важно е што вие мислите дека сте, и тука треба да се стави крај на идентитетската дебата.
На крај, освен Македонците, најоспоруван народ на Балканот од идентитетски аспект се Бошњаците. Па така ние сме Срби, Хрвати, Турци, Албанци, што сакате, но мене тие приказни ми се смешни, бидејќи кога сте сигурни во својот идентитет тогаш шовинистичките напади звучат само како малоумни бладања.