Ова е време на страв од долгата рака на Ердоган, и не само во Турција- Ердоган чука над секоја земја посебно, а ако не му отворите, железната канџа ќе ви ја покаже силата на неговата правда.
Несомнено, Ердоган ја има поддршката на македонската Влада, затоа што, како велат- тоа е поддршка на демократски избраните институции.
Притоа македонската Влада молчи и не ги осудува ужасно загрижувачките состојби во Турција, околу што демократскиот свет се согласува и гласно предупредува.
Теророт продолжува, судејќи според црната листа на фирми во Македонија, која ја објави новинската агенција Анадолија: основните и средните училишта „Јахја Кемал“ во Скопје, Тетово, Гостивар, Струга и во Струмица. неделникот „Заман Македонија“,организацијата „Седеф“ која организира курсеви на турски јазик, туристичката агенција „Башак“, компанијата за транспорт „Реинбоу“ и ланецот од маркети ЕВАР, кои се наоѓаат во Скопје, потоа на удар се еснафот и деловните луѓе на ФЕТО кои Анадолија вели дека спроведуваат свои активности во организацијата „Здружение на бизнисмени“ (Makedonya İş Adamları Birliği – MİBA). Фондациите „Шафак“ (Şafak) и „Толеранс“ (Tolerans) се одговорни за работењето на студентските интернати во земјата, но се знае и дека организацијата има интернати во Скопје, како и во други градови низ земјата.
Како изгледа денеска Турција? Можеби најдобар опис дава Гардијан: “Воена диктатура е една од најлошите форми на влада. Но, ништо подобро не е ни избрана диктатура”.
Оттука, аналогно на поддршката на демократски избраниот Ердоган, македонската Влада дава поддршка на апсења на 18.000 луѓе, откази на околу 3.000 судии, затворање на новинари, на медиумски куќи.
Со службен декрет се затворени повеќе од 100 медиуми- телевизии, дневни весници, магазини, издавачки куќи, дистрибутерски компании, а дел од листата се 3 новински агенции, 16 ТВ канали, 23 радио канали, 45 весници и 15 магазини.
Главното прашање- кој стои зад пучот во Турција за про-ердоганистите е затворено досие. Нивните тврдења дека ѓуленистите и движењето Фето се организатори на пучот се циментирани, но од друга страна, постојат сомневања во западните медиуми- дали воопшто ќе се дознае вистината?
Затоа што вистината единствено доаѓа откако се обезбедени услови за фер судење и независно судство, демократски пилар кој Турција не го поседува. Проблемот е надвиснат над американско-турските односи: САД се сложуваат на екстрадиција на Ѓулен, но само доколку биде изведен пред фер судење.
Но, извештаите и анализите укажуваат дека шансите Ѓулен да ужива во демократските институции на Ердоган се минимални- особено што тој поседува контрола над се што е механизам на чек и баланс, над сите институции, над цела Турција. Судството, медиумите, Парламентот, Владата, невладините, администрацијата, Универзитетите- се е предмет на чистки, хајки, лов на вештерки, прогони, апсења и терор.
Проблемот околу демократски избраниот Ердоган исто така може да се стави на маса- погледнете ги извештаите на ОБСЕ за почеток и извештаите на опозициските медиуми: критиките за медиумска пристрасност, финансирањето на кампањата на Ердоган со државни, јавни пари, поткупување на гласачкото тело, сомнителните донации, печатење на избирачки ливчиња повеќе од потребните, употреба на религиозни симболи во кампањата, фантомски гласачи, сликање на гласачки ливчиња на денот на изборите, сомнителни анкети на јавно мислење за рејтингот на Ердоган и останатите, итн.,итн.
Ердоган постојано се повикува на својот народ и поддршката која ја ужива од тој негов народ, реторика која е идентична на онаа на Груевски. Дали се демократски избрани, дали е демократска атмосферата на заплашувања, притисоци, хајки, апсења на неистомисленици, корупциски скандали? Одговорот сите го знаат, но дали молкот и понатаму ќе биде на сила?