Додека Европа последниве месеци ги исцрпува сите можности и анализи како да се справи со бегалската (не се сложувам со терминот “мигрантска”) криза на очајните, уништени луѓе кои бегаат од војните во своите земји, поголемиот дел од Сирија, македонските власти (како и претходно Унгарија и Словачка) го покажаа “вистинскиот пат”, за кој тврдат дека е поплочен со добри намери. А се разбира дека води кон пеколот.
Историјата памети ваков тип на лидери, кои со испружена рака нагоре го водат сопствениот народ во мртвата држава која ја создале, додека се останато се треби и уништува, во име на чиста нација и посветла иднина за светот.
Унгарскиот премиер Орбан веќе го гради својот ѕид за да ги спречи бегалците да помислат дека постои и најмала можност да преживеат. Словачката Влада на светот му објасни дека има само едно решение- да примат Христијански бегалци, затоа што во нивната земја не постојат џамии.
И потоа, на сцена стапи македонската Влада, која низ годините, ги полнеше светските медиуми со начинот на своето владеење и третманот кон сопствените граѓани. Овој пат, бегалската криза ја разголи сосема “демократската свест” во која се колнеше Груевски, иако секој од вас би го одбрал терминот “непостоење на елементарна човечност”, исконска потреба да се стори се, за никогаш да не бидеме сведоци на солзите на едно дете, ниту на сликата на една мајка, од чии прегратки се искорнува се што има.
На таквите мајки им се обраќа Брехт, кога во песната “На моите земјаци” ги “преколнува да се смилуваат на самите себе и војната да не ги намамува”:
Мајки, вие во чии раце почива моќта
да ја трпите војната или да ја одбиете,
О, дајте децата да ви бидат живи…
Но, на македонската Влада никогаш не и паднал во раце Брехт и неговиот очај додека ги пишувал стиховите, поразен, еден од малкумината, од злото и проклетијата на оние кои заповедаат и на кои се осудени невините.
Што велат светските медиуите за Македонија?
Би-Би-Си јавува дека “мигрантите биле враќани назад со пендреци и штитови за побуни”, а Никола Поповски, министерот за надворешни изјавил за овој медиум дека “не видел слики од тепани луѓе.”
Слична изјава за Си-Ен-Ен има и Иво Котевски, портпаролот на МВР, кој им изјавил дека “не знаел дека полицијата пуштила солзавец за да ги растера мигрантите”.
Асошејтед прес пишува дека “осум луѓе се повредени, од кои едно дете, од шрапнел од граната”.
Но, за сликата да биде целосна, Си-Ен-Ен пишува дека “за мигрантите, поминувањето низ Македонија е најопасниот дел од патувањето, затоа што има вооружени банди и Мафија.”(зборот мафија во текстот е напишан со голема буква)
“Мистрија ве молам, а не ножеви”, молеше Брехт, кој е она малку вредно што го имаме како оставено наследство, за да можеме да го преживееме овој суров, проклет свет. Така и во наследство ќе им остават денешниве, расплакани, потресени бегалци на своите поколенија- сликите на војната и уништувањата во сопствените земји и сликата на Македонија, мртвата држава, која одбрала насилство, наместо она малку душа, она малку човечност, што само може да не спаси сите нас од пустелијата која ја засади власта, омеѓувајќи ја со бодликава жица.