Војо Маневски: МОН ја објави својата намера за реформа на гимназиите. Таму се наведени целите кои се сакаат да се постигнат со реформата и повикуваат на дебата од страна на експертите, наставниците и родителите. Ова е добро како намера, ама да не се заглави во општиот конзерватизам и неподготвеност на општеството за било која промена. Има за тоа низа на причини, но и можни социјални последици. Наставниот кадар ќе мора да биде на испит, бидејќи општата партизација ги намали основите од кои се регрутираше наставниот кадар. Општо познато е дека со партиска книшка се стануваше наставник. Колку тие кадри сега ќе можат да ја прифатат и спроведат реформата останува да се види. Секако не треба да останат на улица и издржана социјална програма, треба да се осмисли како дел од реформите. За наплата доаѓа и општествениот статус и платата на наставниците. Вистина е дека тие не се меѓу посакуваните занимања на најдобрите студенти. За споредба ќе ги посочам платите на наставниците во осумдесеттите и до половина на деведесеттите кога еден електроинженер и наставник во гимназија со полн фонд на часови имаа скоро иста плата. Денес тоа не е така, а да не зборуваме за угледот и статусот кој го уживаа наставниците во целото средно образование, а посебно во гимназиите. За жал, тој денес е далеку од потребното ниво. Линк