Толку краток живот а толку многу нешта за бирање. Можеш да избереш дали ќе вклучиш телевизор и ќе бидеш угушен од еднобојна платена политичка програма или да не вклучиш.
Можеш да бираш дали ќе гласаш или не. Можеш да избереш дали ќе гласаш за да останеш на бедното работно место или ќе покажеш интегритет заради иднината на твоите деца.
Можеш да бираш дали ќе гласаш за оние кои те репресираат или за оние кои не мрднале со прст 7 години за да го спречат тоа.
Можеш да избереш кој подобро те лаже дека ќе умре за тебе само ако гласаш за него.
Можеш да избереш со која лажица ќе сркаш од катранот наредните четири години. Можеш и да избреш да не се замараш со ништо од ова.
Тогаш можеш и да избереш да ќутиш кога некој ќе ти залепи фластер преку уста. А можеш и да избереш накај кој континент ќе се отселиш.
Ах ама е слатка таа илузија дека имаме избор. Нели?