Кога после секоја прес конференција, зад секоја партија, би се слушнале бар десетина гласа на албанци и македонци: Лажете, лажете, лажете, е тогаш ќе има демократија. И кога после секое фалење со рејтингот од некаде би загрмело на македонски и албански: „Како не се срамите, Како не се срамите…“ Дури тогаш ќе не биде!
Зоран Касап Стојановски
Кога наместо „Смрт за шиптарите“, пет илјадна публика би викала: „Смрт за корупцијата, “ и цел час салата „Борис Трајковски“ би се тресела, е тогаш сме македонци и патриоти и христијани!
Кога наместо „Смрт за каури“, триесет илјадна публика ќе скандира:„Смрт за дивоградбите“, цели два часа, да се дрма стадионот како од земјотрес, е тогаш си албанец и борец за човекови права и муслиман, а не лицемер.
Кога на секој ракометен натпревар, од неколку илјади грла, би се пеело: „Нека разберат клетите непотисти,“ а потоа без прекин би се скандирало: „Смрт за лажни дипломи, смрт за купени дипломи, смрт за партиски вработувања,“ е тогаш си експерт, а не партиски улизувач.
Кога наместо „Илирида“ и „Голема Албанија“, по стадионите би се викало: Шкендија, Македонија, Шкендија, Македонија, е тогаш ја сакаш Македонија.
Кога на „Тетовско културно лето,“ публиката македонска и албанска и турска и ромска и српска и влашка без прекин би грмела: „Смрт за диви депонии“, „Смрт за загаден воздух“, Сакаме чист воздух под Шар Планина! Доста не труете! Доста! Доста! Доста! Е, тогаш ќе докажеш дека не ги бркаш сопствените деца да работат и да се лечат во Германија.
Кога на секој спортски натпревар, публиката би грмела: „Си ги зголемивте платите! Исти сте! Исти сте! Исти! Исти! Исти! Ете тогаш и власта и опозицијата барем малку ќе ги поднаведнат главите кога ќе ти дојдат како питачи на врата да гласаш за нив.
Кога после секоја прес конференција, зад секоја партија, би се слушнале бар десетина гласа на албанци и македонци: Лажете, лажете, лажете, е тогаш ќе има демократија.
И кога после секое фалење со рејтингот од некаде би загрмело на македонски и албански: „Како не се срамите, Како не се срамите…“ Дури тогаш ќе не биде!
Ќе не биде ако на секое сечење лента и македонци и албанци би се насобрале да скандираат: онколошка мафија, урбана мафија, шумска мафија, административна мафија, мафија, мафија, мафија…
Кај би ни бил крајот кога една партија наместо да укажува на криминалите на друга партија, да извади докази без збор и да апси, да апси, да апси, без да бара партиска книшка, етничка припадност или заеднички интерес.
Кај би ни бил крајот, кога на Фејсбук наместо карти на голема Албанија, Македонија, Бугарија, Србија, Косово, наместо слики од Александар, Скендербег, Ќосето, наместо пцуење и заканување, би се постирале само 10-те божји заповеди: Не убивај, не кради, не лажи… И изреки од Ганди, Мандела, Лутер Кинг. Од луѓе!
Кај би ни бил крајот, тогаш!
А вака, крајот ни се гледа!
Од Фејсбук ѕидот на авторот