Зошто не марширавте заедно со студентите, ако во срцето први ви се граѓаните, па потоа татковината, а на крај партиската припадност која ви обезбедила претседателска фотелја? Зошто, претседателе Иванов?
***
Зошто е значајно годишното обраќање на претседателот Иванов? Затоа што е ода на слепилото. Затоа што не гледа, не слуша и не зборува за државата, за граѓаните, за никој од нас. Говори и дава политички оценки за лидерот на опозицијата Заев, лидерот на коалициониот партнер на Владата- ДУИ, Ахмети, дека било крајно неодговорно политичко однесување што не се одзвале на поканата да седнат да разговараат; за името; ја критикува ЕУ и ламентира за некаков дијалог помеѓу власта и студентите, веројатно мисли на екстерното. Мајката!
Ден откако министерот, заменикот и целата таа свита избегаа од студентите од страв да не им упаднат, па после и им ја треснаа вратата за да не учествуваат на нивните монолози, а тоа го нарекуваат дебата, тој, претседателот на државата филозофира за некаков дијалог на сите засегнати страни. Студентите ви ги силуваат, вие држите предавања од политичка култура.
Зошто вие не ги седнете министрите и да ги прашате зошто бегаат од студентите, зошто не ги поканат на дебата и не ги сослушаат барем еднаш во животот? Зошто не марширавте заедно со студентите, ако во срцето први ви се граѓаните, па потоа татковината, а на крај партиската припадност која ви обезбедила претседателска фотелја?
Зошто не проговоривте за сиромаштијата? За експлозијата на нови сиромашни, драматична бројка што ќе биде предизвикана од новиот Закон за хонорари, каде даноците на секој хонорар се скоро 40 проценти? Зошто не протестиравте во годишното обраќање во овој Закон, каде се изземени политичарите? Ќе марширате ли на 22 декември со нас, со вашите граѓани?
Погледнете си го говорот, претседателе: “Наша обврска е да ги спроведеме реформите, да ги постигнеме стандардите и принципите, да ги обезбедиме човековите права и правото на човечко достоинство, за доброто на граѓаните на Македонија“. Да одиме по ред.
Што обезбедивте досега, ако се колнете на вашиве обврски, ги почитувате и велите, спроведувате? Права, слободи, достоинство, добро на колку граѓани? Колку ги има во земјава? Не знаете. Нема попис. Колку граѓани се иселиле од земјава? И тоа не знаете. Немате попис. На пример, скоро 350.000, според Светска банка? Колку се иселиле последниве 8, 9 години? Нема попис. Колкав е процентот на сиромашни? Нема официјални податоци. На невработени? Ниту еден, секако, после 1 јануари, откако ќе се наметне Законот за хонорарци, со кој драматично ќе се зголеми вработеноста, нели, така сите мислите, затоа што- ионака нема попис, нема податоци, ништо нема кое би ве вознемирило. Ајде, претседателе, вие како претседател на сите граѓани, не знаете на колку граѓани им служите, за што говориме ние воопшто?
За изборите, можеби? Или сакате за рускиот политиколог Станислав Белковски, кој говорејќи за изборите во неговата земја вели: “Тие се една општествена активност која само така се нарекува… ама не може да се наречат избори“. Добро би било да се чуе и вашиот глас на оваа тема тогаш кога ќе почнат да испливуваат документи за “македонската општествена активност наречена избори”.
Во 1975 Вацлав Хавел, ставен на црната листа на власта, во отворено писмо до генералниот секретар на Комунистичката партија на Чехословачка, Густав Хусак, го предупреди најмногу за стравот кој ги тера луѓето да глумат нормален живот, во услови кога се распаѓаат и тие и самата држава:
“Стравот од последиците на одбивањето ги тера луѓето да учествуваат на избори, да гласаат за предложените кандидати и да се преправаат дека им се важни таквите церемонии”.
Историската одговорност е она што требаше да го замисли Густав Хусак, онака како што треба и вас, помеѓу секое берење на калинки, славење на смоквите, секоја празијада, калинкајада, смоквијада, костенијада, грозјережијада, ракијада, пастрмајлијада, априлијада, будалаштинијада…
Можеби требаше во говорот да се осврнете за некој претседател од некоја моќна, западна, демократска земја со кого сте имале средба последнава година? За топол прием каде сте наишле при некоја средба? Која средба, претседателе? Која да ја издвоиме? Нула, претседателе. Не постои таква средба.
Постои медалот на Орбан кој му го врачивте ова време мината година, на човекот за кој европскиот свет се ужасува, затоа што ја закопал демократијата и ја претворил својата земја во Орбанистан. Па што, ние еве ја избуткавме и оваа година, ќе речете. Да, го усовршивте Македонистан.