На 6 декември 2012 година Комисијата за лустрација излезе со соопштение пред јавноста дека сите академици, меѓу кои беше и моето име, никогаш не соработувале со тајните служби, туку биле следени од нив. Меѓутоа, во почетокот на јули, беше фабрикувана информацијата дека е лустриран академикот Славко Јаневски, покоен веќе 13 години. На таа срамна, безочна постапка, остро реагиравме двајцата со Томе Серафимовски, и веќе по три дена бевме лустрирани.
Ги молам драгите читатели, пишува во својата колумна писателот академик Божин Павловски, објавена од plusinfo.mk, внимателно да го прочитаат моето досие на сајтот на Комисијата за верификација на фактите, со што ќе помогнат да си излезе правдата на виделина.
За почеток, ви го предавам „бисерот над бисерите“ од тоа досие. Да види и процени јавноста дали соработник на тајните служби сум јас, или Драган Богдановски, идниот основач на владеачката партија ВМРО-ДПМНЕ. Предметот е заведен под број 72 од 14 јануари 1989 година.
Одиме по ред.
Обработената особа „Рашомон“, односно Драган Богдановски, телефонски разговарал со академик Александар Матковски, при што овој му предложил истиот ден да ме посетеле мене во „Мисла“, затоа што од мојот престој во Австралија сум донел некакви материјали за него и усмено да му пренесам некои информации (се работеше за две писма со по сто долари и едно со педесет долари, што му ги пратија неговите пријатели). Замислете, „Рашомон“, тоест Драган Богдановски, веднаш телефонски ја информира Управата за државна безбедност дека состанокот ќе се одржи во 11 часот (така пишува во документот против мене, верувале или не, со дополнување дека тој Драган Богдановски потоа ќе се сретнел со „Скитник“ и со „Унион“). Агентот на УБК во службената белешка кажува дека потоа, во 16 часот, ќе се сретне со „Рашомон“, односно Драган Богдановски, идниот основач на сегашната владеачка партија. На база на сето тоа, Седмото одделение на УБК презело мерки и за фотографирање на настанот.
А во 16 часот, „Рашомон“, тоест Драган Богдановски, го презентирал следното:
„Павловски срдечно ги пречекал во неговата службена просторија, ги запознал дека во Австралија престојувал повеќе од три месеци, со основна цел да отворел издавачка куќа, во која ќе се печателе и преведувале книги од и на македонски јазик, во што и успеал да го реализира ова. Како што изнел, ова било само почеток, бидејќи имал намера издавачки куќи да отвори и во Сиднеј и во другите градови на Австралија…Сите тие пројавиле интерес за ’Рашомон’, дали навистина е на слобода и слично и го замолиле Павловски на враќање во Скопје лично да му ги пренесе нивните поздрави (двајца пријатели, Стамкоски и Шкодро му напишаа своерачни писма во кои ставија по сто долари за да се почести, додека Ристески го направи истото со педесет долари – забелешка моја)“. А Драган Богдановски на агентите од УБК, според овој документ, им нагласил дека сум полемизирал со домаќинот Стамкоски, кој упорно тврдел дека македонскиот народ е од античко потекло. Павловски попусто му укажувал дека таа теза оди само во прилог на грчките интереси и пропаганда, стои во изјавата на Богдановски за полицијата.
„Во Мелбурн, Сиднеј, Канбера, Перт и во други градови Павловски имал голем број пријатели со кои остварил средби“. Рашомон ги прераскажал и моите зборови дека македонското иселеништо во Австралија е разединето и поделено, дека нема силна личност која би го обединила и водела како и тоа дека истото никогаш немало да биде на југословенска линија.
Колумната во целост е објавена на plusinfo.mk.