Темата „Македонија“ е завиена со многу романтика и митологија, но крајно време е бугарската страна да стави крај на своите тврдења за македонскиот јазик, вели Доц. Д-р Стефан Дечев, историчар и предавач на Југозападниот универзитет „Неофит Рилски“, во емисијата на Блумберг ТВ Бугарија.
„Убедени сме дека македонската нација и процесот на нејзино создавање, и покрај сите специфики и особености, не се разликуваат од процесите на создавање на која било друга нација. Македонскиот јазик е вештачки јазик до степен до кој сите стандардизирани јазици на овој свет. Мора да се разбере дека дијалект е само дијалект – нема име.
Официјален јазик на една земја не може да биде дијалект. Додека не се разбере дека идентитетот на една нација е динамичен и не се пренесува генетски, какви било заеднички преговори меѓу Бугарија и Македонија ќе бидат непотребни и ќе дојведат до ќорсокак “.
За проблемот со Гоце Делчев, тој вели дека не може да така лесно да се постигне договор чиј е, македонски или бугарски, бидејќи во периодот на револуционерните и преродбенички движења во средината на 19. век и почетокот на 20. век, како што рече тој, тешко било да се каже што е бугарско, а што македонско, т.е. каде завршува бугарското, а каде започнува македонското.
Бугарскиот историчар вели дека и двете страни имаат вина, но дека Бугарите не треба да се занимаваат со македонската страна.
„Треба да си погледнеме во сопствениот двор. Бугарската вина е тоа што бугарското општество е убедено дека има општа историја на еден народ и тоа е само бугарска историја до 1944 година. Тоа е позиција која тешко може да ја издржи експертизата на сериозната историографија и постигнувањата на историографијата на полето на нациите и национализмите во последните три-четири децении, како и во областа на другите и другите хуманитарни и социјални науки. Бугарскиот историски наратив создава впечаток дека во 1944 година се случила некаква грешка и сегашните мешовити преговори и членството во Европската унија треба да бидат, така да се каже, инструмент со кој таа грешка треба да биде исправена и би се рекло дека Софија смета дека преговорите на Северна Македонија со ЕУ треба да бидат искористени од Бугарија за да ги добие војните кои што ги загуби во 1913, 1918 и 1944 година, но треба да се разбере дека преговорите на ЕУ не се за тоа“, објаснува професорот.
Тој потсетува дека во декември 1944 кога се создавала македонска кирилица, правата јазична комисија излегла со резултат за нова македонска азбука која е оддалечена и од српската кирилица и од бугарската кирилица.
„Македонската нација и процесот на нејзино создавање, со сите специфики и особености, не се разликува од процесите на создавање на која и да е друга нација. Македонскиот јазик е вештачки јазик до толку колку што сите стандардизирани јазици во светот се вештачки. Официјален јазик на една држава не може да биде дијалект. Додека не разбереме дека идентитетот на една нација е динамичен и тој не се предава по генетски пат, какви било мешовити преговори меѓу Бугарија и Северна Македонија, се излишни и ќе завршат во слепа улица. Во 40-тите години, посебно во летото и есента 1944 година беше апсолутно неизбежно дека ќе има македонска нација и македонски јазик. Како тоа точно се случило и какви биле факторите и деталите, тоа е дебата која македонското општество треба да ја води внатре, но таа дебата нема да се случи додека има притисок и опасност од Софија за јазикот и идентитетот“, вели Дечев.
Според доц.д-р Дечев, оние кои се против бугарско-македонското разбирање и го освојуваат електоратот со националистичка реторика се заинтересирани да го зголемат притисокот на Софија врз Скопје.
„Често се вели дека во секој случај Москва и Белград ги тријат своите раце од задоволство, но во Бугарија тие имаат доволно сили што можат да ги нарушат нашите добрососедски односи“, рече тој.