Драг мој татко на Фросина, имам ќерка имам и син, имам и две внуки и еден внук, и да го поддржувам премиерот, да го фалам за изразеното сочуство, е исто како да му бацувам рака на убиецот.
Борче Трајковски
Да сум таткото на Фросина, убиената на пешачки премин во Скопје од разгалено и заштитено момче, кое управувало возило без возачка дозвола со недозволена брзина, кое денес е осудено на затворска казна од 12 години, ќе ги повикам на протести граѓаните, родителите на врсниците на Фросина и нејзините врсници, ама најпрво ќе ја повикам владата на чело со премиерот и министерот за правда.
Тие се заштитници на судиите и судовите, тие се корените на трулежот во судсвото.
Граѓаните се згрозени од пресудата исто како и родителот на убиената, и ќе излезат на протести, но, ако владата протестира има големи шанси судството да се корегира, можеби да се престрои, да се засрами, да се промени…
Драг мој татко на Фросина, имам ќерка имам и син, имам и две внуки и еден внук, и да го поддржувам премиерот, да го фалам за изразеното сочуство, е исто како да му бацувам рака на убиецот.
Висината на казната во овој случај како и во многу слични, МОРА да биде пример за секој потенцијален насилник, за секоја мирна мисла на родителите, бабите и дедовците во иднина.
Казната не е мала, ама не е задоволителна. Не може да послужи како пример, напротив. Денес може моето дете да настрада, тој пак ќе се појави со израз на сочуство, наполно исто како што се насолзуваше на десетиците изгорени млади души во “шталата“ во Кочани, а веднаш после тоа фати џенем со народни пари и покажа дека к.. го заболе за истрагата за лицата кои се одговорни за таа несреќа, а тоа што како епилог ќе се случи, ќе бидат казните за виновниците, (сомнително обвинети), во таа катастрофа слични на овие со кои денес е осуден недвосмислениот убиец на вашата ќерка Фросина.
Не е лошо да го подржувате премиерот, да се разбереме, ама многу лошо ќе биде ако не го повикате него заедно со владата да се приклучат на протестите кои ги најавувате.
Без нив, ние ништо нема да можеме да постигнеме. Ќе шетаме, ќе викаме, ќе фрламе бои и јајца, ќе пцуеме и ќе колнеме, тие сите ќе бидат на Халкидики а некои на рајските острови, ние, истоштени, дома…
Мислам дека се разбираме…
Тнекју…
Од Фејсбук ѕидот на авторот