Никој што и мисли добро на оваа земја, не би требало да биде против изборот на СДСМ, Венко Филипче да стане нов министер за здравство.
Ако набрзина ја прегледате само со едно око неговата биографија, ќе ја цементирате вашата позиција- овој човек е идеален изданок на типичната македонска политичка култура.
Веќе знаете на што мислам- тоа подразбира да се биде секогаш дел од власта, сеедно дали нејзината идеологија е криминогена и никако поинаква, затоа што само таа може да понуди молчеливост, обесхрабрување, потиснување на вредностите, на индивидуализмот, на борбеноста, на имањето став.
Само така се наградуваат нашите првенци, свежите партиски војници, само така тиранијата може да расцвета, да ве обмота цел со трње, зошто да бегате, кога при секое движење ви се гарантира прогон?
Аплаудираме сите на фактот што овој човек, иден министер, бил потписник на Контра-пленумот, со овации ги поздравуваме сегашните негови изјави дека му подметнале некаков список, ох, каква неправда е сторена, богови, смилувајте се. Паѓаме на колена пред неговите одлучни деманти, дека никогаш не бил дел од таа контра-банда, небо, отвори се и проголтај ги демоните.
Сочувствуваме, липаме над неговата неправда, кога во тоа време, кога подоцна го видел сопствениот потпис на документ со кој не се согласува, никогаш не излегол со јасен став дека му е подметнат некаков список, о, ветришта, издувајте го времето поминато, о, реки и планини, потопете го сеќавањето за тие денови.
А тие денови, ех, тие мрачни денови, баш тогаш, тој добил и голема и важна улога, да биде советник на Никола Тодоров, поранешниот министер за здравство, за кои ќе мора сите библиотеки на овој бескраен свет, сите тајни и официјални архиви, сведоштва, усни преданија да се запалат и убијат, за да не остане трага од неговите политики, кои сега му се товар и на нашиов Филипче.
Создадете од Филипче чист и невин херој, оставен сам на себе борец во невремињата, измислете му иднина, закопајте му го минатото, избришете му го секој печат кој го треснал со самото молчење, климање на глава, што е важна фамилијарната врска сега, фактот што и неговиот татко бил министер за здравство во некое друго време на СДСМ, тоа е најмалиот проблем, најбезначајната поединост за нашиов морален џин, иден министер за здравство.
Којзнае како, но не верувам дека некој оваа СДСМ на Заев, ја доживува дека “ги држи неразвиени како џуџиња своите луѓе, со цел така да станат послушен инструмент во нејзините раце, дури и ако е за корисни цели. Таа држава ќе открие дека со мали луѓе реално не можат да се извршат големи работи и дека совршенството на машинеријата, за којашто таа жртвувала сенешто, на крајот ќе биде бескорисна- поради недостигот од животна сила, која таа повеќе сакаше да ја прогонува. само за да може машината мазно да работи (Мил)”.
Секогаш е добро време да се проговори за моралната вертикала, затоа што Шарената револуција како наследство ни го остави тој долг. Натоварени со мали човечиња ќе пресвиснеме, но кому да му се каже сево ова, зарем на Заев, па тој еднакво го знае, како што не знае и нас, затоа што се заедно создадовме, но за уништување, е, за урнисување, никој не може да ви го стори тоа, освен самиот на себе.
Раскомотете се Филипче во Лилипутанија, вие така гледате на оваа земја, но, каква штета, какво губење време, ако мислите дека сме се балсамирале и ние со неа. Времето на груевизмот го умртвивме, токму за да не ги оживееме неговите трња, затоа што времето не гази, но акo вака продолжиме, нема ни да му се израдуваме на она време што доаѓа.