Од вчерашниот ТВ дуел успеав да извлечам една единствена вест. Христијан Мицкоски делува политички под целосна контрола на Никола Груевски. Со неговиот настап на овој ТВ дуел нема повеќе никакви сомневања дека Мицкоски нема ништо со лидерство во најголемата опозициска партија. Целиот негов настап по сите прашања беше обид да се обезбеди легитимитет на политиките на Никола Груевски.
Прво и највпечатливо е што Мицкоски немаше ни дискретен обид да се огради барем, иако од него се очекува осуда, од голем број негови сопартијци и симпатизери на партијата кои учествуваа во организираниот обид за рушењето на уставниот поредок и убиство на легитимно избрани претставници на граѓаните во Собранието. ВМРО ДПМНЕ едноставно за да се врати во игра како релевантен политички субјект на власт или во опозиција нема алтернатива освен јасно да стави на знаење дека настаните од 27 април се антидемократски тенденции од историски карактер кој не смеат да се повторат. Во тој контекст Мицкоски или било кој друг лидер на оваа партија на македонската демократија и должи извинување и осуда на сите оние кои директно или помалку директно учествуваа во овие настани.
Уште повпечатливо е што Мицкоски не само што не се огради од авторитарните тенденции на неговиот претходник туку во два наврати се обиде да ја дискредитира Шарената револуција како деструктивно движење кое како што вели тој фарбало и кршело по градот. Шарената револуција може да биде оценувана вака или онака од оваа дистанца, но таа мора да биде признаена од сите политички субјекти кои претендираат да го имаат атрибутот демократски. Шарената револуција беше автентично граѓанско движење како израз против бруталните обиди за деструкција на елементарните принципи на владеењето на правото. Наместо осуда Шарената револуција од сите политички лидери треба да добие посебно место во историјата на развојот на граѓанското општество во Македонија и на тој начин да се обезбеди широк политички консензус за демократските принципи на владеење без разлика која политичка партија ја има власта. Начинот и лексиката која Мицкоски ја избра за да ја дисквалификува Шарената револуција е потполно идентична со јавните настапи на Груевски и неговото блиско опкружување на тема Шарена револуција. Во овој контекст за секаква осуда e и премолчувањето на Зоран Заев кој наместо да поентира со принципиелна поддршка за граѓанските движења како вителен дел од едно демократско општество тој го премолчи овој антидемократски став на Христијан Мицкоски. Како и да е остана горчливиот впечаток дека Мицкоски или не знае што е демократија или не смее јавно да се залага за демократските принципи за да го задоволи неговиот ментор Никола Груевски. Во двата случаја Мицкоски се дисквалификуваше себе си како лидер на демократска партија и релевантен политички фактор во една демократска држава.
Не помалку загрижувачка е и неговата порака испратена од овој ТВ дуел кон нашите пријатели и стратешки партери какви што се ЕУ и САД. Подобрувањето на односите на владата на Заоран Заев со ЕУ и САД, Мицкоски го протолкува дека е резултат по цена на националните интереси на државата што имплицитно подразбира дека ЕУ и САД на извесен начин бараат од нас да ги занемариме сопствените национални интереси на сметка на добри односи со нив. “Македонија повторно има пријатели кои и помагаат” изјави Зоран Заев, на што Христијан Мицкоски одговори “точно е тоа..некој тргува и ги распродава националните интереси за да има пријатели рушејќи го тоа што некој го создавал”. Повторно штета што Зоран Заев пропушти да побара објаснување од неговиот соговорник за тоа што подразбира под продажба на националните интереси? Кому се продаваат тие национални интереси и што е тоа што се градело со мака во изминатите години? Груевизмот кој ја изолираше Македонија од демократскиот свет!? Заев требаше да ги обезбеди одговорите на овие прашања во интерес на целата јавност. Ваквиот став на Мицкоски е во целосна корелација со радикалните позиции на Груевски во однос на стратешките партери на Македонија во меѓународната заедница кои според неговото толкување се непријатели на Македонија. И тука повторно се отвора дилемата дали воопшто имаме консензус во Македонија по прашање на тоа што се нашите национални интереси и дали развојот на добрите односи со ЕУ и САД се наша стратешка определба како можност да ги реализираме токму националните интереси каква што е демократизација на општеството и неговото интегрирање во евроатлантските структури.
Во секој случај Мицкоски со ставовите кои ги дисквалификуваат базичните демократски принципи како и стратешките надворешно политички интереси на Македонија ги потврди сите сомнежи дека во ВМРО ДПМНЕ нема никаква активност за хемиско чистење на таа партија од флеките на авторитаризмот и ирационалниот национализам кои ги направи Груевски за време на неговото владеење. Без чистење на тие флеки оваа партија не може да го добие легитимитетот на релевантна опозиција која пак со оглед на инертната, неинвентивна и неснаодлива влада на СДСМ и е толку потребна на Македонија.