Една вест која со гордост беше соопштена од Кабинетот на претседателот, онаа дека Иванов ќе му врачи орден 8 Септември на унгарскиот премиер Виктор Орбан, ги крена повторно децибелите на македонската либерална мисла, печатот, интелектуалниот свет.
Илјадници литри мастило, тони хартија и интернетски кабли се потрошени за начинот на владеење на Виктор Орбан- опишуван е како авторитарен и циничен популист (Економист), маничен градител, (Гардијан), почитичар кој смета дека боксот е благороднички спорт (Телеграф).
Пред десет години, некои пишуваа дека е пожелно да се убие Виктор Орбан макар и на шега, кога беше објавено писмо на читател во влијателниот весник “Маѓар Хирлап”: “Би било добро за нацијата да се убие Орбан”.
Гладот на новинарите за сензации и демократија беше следниот удар, кога еден телевизиски новинар соочи платен убиец со прашањето од милион долари: “Колку би требало да ви се плати за да го убиете Орбан?”
Проблемите на медиумите со најновиот закон со кој се контролираат и убиваат, за што е доволнo само едно потврдно климање на Орбан, се само последната причина за ваквиот исход.
Претходно беа неговите напади и понижување на светоста на независните институции, партизацијата на администрацијата, целосните централизација и контрола на сите власти и нивоа, непојавувањето речиси една година за отчет пред Парламентот, а една од најцитираните мудрости, секако, е неговата славна изјава: “Парламентот функционира, исто така, и без опозиција”.
Орбан не беше критикуван и оспоруван во ЕУ само заради Законот за медиуми- тој стои и зад уставните измени со кои ги ограничи надлежностите на Уставниот суд и со тоа прогласи крај за независното судство, а на негово конто е и одземање на независноста на Централната банка.
Европскиот парламент со високи тонови го осуди Законот за медиуми, а во јуни беа ставени на маса овие политички одлуки на Орбан и осудени со посебна резолуција.
Следниот чекор и закана беше од страна на Европската Комисија, која најави тужби против земјата со која владее Орбан. Баросо излезе со изјава за “загриженост за квалитетот на демократија во Унгарија”
Европските извештаи, особено оние на Меѓународната федерација на новинарите, се преполни со критики и загриженост за политичкото мешање во медиумите и директната контрола на унгарската Влада, финансиското колабирање на јавниот сервис, интервенциите врз независните медиуми, нивното казнување и згаснување.
На почетокот на 2011 година, европарламентарецот Даниел Кон- Бедит, во срцето на европската демократија одржа лекција за слободата на медиумите и високите цели кои мора да ги има еден политичар за својата земја, затоа што поинаку, тој ја прогласува за мртва демократијата.
Даниел Кон-Бендит
Оваа лекција му беше одржана на Виктор Орбан, во моментот кога Европа се крена на нозе откако унгарскиот премиер го подготвуваше Законот за медиуми со кој им посака збогум на слободата и демократијата.
Една од најзастрашувачките одредби беш законската одредба и казните доколку не се спроведе вестите да бидат балансирани, за што Кон- Бедит објасни дека е невозможно, како што е и незвозможно да постои демократија без слободата на медиумите:
“Дали верувате дека претседателот Никсон сметал дека информацијата за Вотергејт е балансирана, се разбира НЕ!
Дали мислите дека претседателот Буш сметаше дека информацијата на Абу Гаиб е балансирана, се разбира дека НЕ.
Дали мислите дека кој било политички проблем во Франција, кој не им се допаѓа на политичарите, сметаат дека за него се информира балансирано!? Секако дека НЕ!
Или истрагите на новинарите за приватниот живот на Берлускони. Дали мислите дека тој верува во нив дека се балансирани! НЕ, г. Орбан.
Информациите треба да ја вознемируваат политиката. И нe вознемируваат нас политичарите, и тоа некогаш боли.
И поради тоа ви велам дека вашиот закон не кореспондира со европските вредности!
Дали разбирате, г. Орбан дека Европа е родена како реакција на тоталитаризмот и дека база на демократијата и либерализмот е токму слободата на изразувањето.
Никогаш демократијата не умира затоа што има повеќе слобода. Демократиите умираат кога се ограничуваат слободите”.
Претседателот Иванов ќе му го додели орденот „8 Септември“ на Орбан, “за исклучителни заслуги за развивање и зацврстување на пријателските односи и мирољубива рамноправна соработка меѓу Република Македонија и Унгарија, како и за афирмирање и јакнење на меѓународната положба и углед на Република Македонија”.
Претседателе Иванов, дали горенаведените европски критики, предупредувања, стравувања, загриженост, дали се тие заслугите, дел од соработката, дали е тоа афирмирањето и јакнењето на македонскиот углед?
За овие “заслуги” ли вие му аплаудирате, претседателе Иванов, тогаш, кога европските политичари велат дека ги боли?
После ваквите демократски крикови, се чини невозможно е Иванов да го слушне овој крик: Не, господине претседателе!