ОВОЈ ТРАНСКРИПТ МОЖЕ И ДА НЕ Е ФИНАЛНА ВЕРЗИЈА И ТАА МОЖЕ ДА БИДЕ ОБНОВЕНА.
Секуловска: Како може невладините да се вклучат во имплементирање на европските реформи?
Хафнер- Адеми: Во моментов тешко, во смисла на имање на некакво големо влијание. Вчера во Скопје се одржа работилница, на која мојата мрежа, мојата организација се поврза со една друга организација- за европски политики, бидејќи планираме активности во истата насока. Еден од клучните панели беше да разговараме, да ја прашаме вице-премиерката каде стоиме невладините со новиот ХЛАД (Пристапен дијалог на високо ниво, моја заб.), но за сега немаме никакви покани, отворени врати или пак никакви информации што се случува. Веројатно се случува, веројатно луѓе задолжени за ова спроведуваат некакви активности, но ние како организации немаме никаков увид, ниту пак никаков пристап до тие процеси и тие информации.
Секуловска: Како е можен излез од ваква криза кога невладините како во случајот со Македонија немаат никаква комуникација, постои политички бојкот на опозицијата.
Бунтиќ- Пејаковиќ: Во принцип, единствен начин е да се продожи да се работи и да се притиска. Надвор од тој притисок нема начин. Мислам дека, колку што сфатив, Македонија е оптоварена со пат позиција во тој цел систем и тоа веројатно уште повеќе им отежнува на другите политички актери за да се вклучат во дијалогот, кој сите настојуваат да го заобиколат. Каков е излезот? Како рече и колешката, да се соработува- во цивилниот сектор нема без соработка. Колку сме повеќе, толку сме посилни. Колку што сме појасни и погласни, толку сме и посилни. Еден од излезот е во соработка на цивилниот сектор и поголем притисок.
Секуловска: Имате ли комуникација со г-ѓа Теута Ариифи, г-ѓо Хафнер-Адеми?
Хафнер – Адеми: Секако, што седниците на националниот советот (за евро-интеграции, моја заб.)
Секуловска: Сега, откако се замрзнати сосема позициите?
Хафнер- Адеми: Не како претставник на националниот совет, меѓутоа вчерашната работилница. Вчера излезе во дебатата (на Конференцијата на невладините, моја заб.) во Македонија дека еден од клучните проблеми е проблем со достап на информации. Да се знае воопшто што е процесот, што се бара во моментот од нас, што Европската комисија бара од Македонија после Европскиот Совет. Ние не знаеме. Ние знаеме дека амбасадорот, мислам дека пред неколку недели кажал во едно интервју дека се очекуваат четири подрачја да бидат клучни во ХЛАД. Меѓутоа, повеќе од тоа не знаеме. Не знаеме дали нашите институции не знаат. Едноставно немаме пристап, а тоа е основа.
Секуловска: Ниту пристап на информации, ниту комуникација.
Хафнер-Адеми: Да. Тоа е еден од клучните проблеми, секако во процес на преговори, како што вчера го сподели Жељана, затоа што секогаш се тоа сокриени, делумно таинствени, дипломатски односи, меѓу Брисел и политичката елита, меѓутоа мислам дека кај нас таа ситуација веќе е преку граници на добар вкус, ако сакате. Бидејќи со немање достап на информации, со немање одговори и фид-бек од институциите има проблем секој граѓанин на секој чекор.
Бунтиќ- Пејаковиќ: Она што го сметам клучно за вклучување на цивилното општество во процесот на преговори е потполна јавност на т.н бечмаркови за отворање на преговорите. Тоа е единствениот начин на кој ние како граѓанско општество можеме да мониторираме дали некои работи се исполнети. Ако знаеме какво е мерилото, можеме да кажеме- тоа не е доволно, за целиот состав на тоа демократско начело да биде спроведлив. Земјата мора да има основи на партиципаторна демократија. Прво, да се осигура закон за право на пристап на информации.