Ан-Мари Лизен, поранешната социјалистичка градоначалничка на еден белгиски град во ноември 2013 година беше осудена на една година затвор условно, на 1.000 евра казна и на петгодишна забрана да биде избирана на избори.
Прекршокот на Лизен е тоа што во предизборна кампања во 2007 година побарала од своите вработени во општината да делат предизборни плакати и флаери во текот на работното време.
За време на судењето се појави еден сведок кој потврди дека вработените делеле флаери за време на периодот во кој требало да работат за општината. Неколкумината вработени тврдеа дека тоа не е точно но, сведокот потврди дека нивното негирање е последица за стравот дека ќе ги загубат работните места доколку ја кажат вистината или одбијат да ја извршат задачата за делење флаери: “Сите се плашат и сите лажат!” рече сведокот кој успеа со своето сведочење да го убеди судот во вистинитоста на настанот за кој беше обвинета Лизен.
Денес вакво нешто практично не е возможно во Белгија. Исто како што не е возможно да се лепат плакати на кандидатите насекаде. Лицата на идните избраници на белгискиот народ можат да се видат само на определени места кои ги одредува општината.
Во Белгија нема закон за изборните плакати во кампањата. На сајтот за белгиските избори, национални, регионални и европски кои се одржуваат на 25 мај, стои дека правилата произлегуваат од контролата и законот на изборното трошење кој вели дека постерите на изборните листи или кандидати е “забрането на паноа или постери кои имаат комерцијален карактер” исто како и плакатите кои се поголеми од 4 квадратни метри.
Според овој текст, општините понатаму одредуваат како ќе се одива лепењето плакати. Во Брисел на пример полицијата е таа донесува правило според кое е забрането лепење плакати ноќе, дистрибуција на предмети со партиски знак како пенкала, упаљачи и слично а забрането им е исто така на партиите да им телефонираат или да им праќаат пораки на гласачите. Има на пример и општини каде што било какви плакати се забранети.
Но доколку вие, како приватно лице, одлучите дека некој политичар ви е близок или ги делите неговите идеи, можете без проблем да ставите негов плакат во својот двор или на вашиот прозорец. Се разбира, ова не смее да биде платено.
Што се однесува до правилата за финансиско трошење за време на избори, белгиските партии мораат да почитуваат стриктен закон кој одамна постои и почнува да се применува три месеци пред самите избори.
Законот забранува секаква платена политичка пропаганда на радио, ТВ, интернет или во кино. Не е исто така возможно да се објавуваат написи во весниците кои се на било кој начин платени од партиите. Партиите исто така не смеат да отвораат весници или било какви изданија кои се поврзани со изборите.
Белгиските правила се незамисливо слободни за Франција која има строги рамки за изборната кампања. Според Министерството за внатрешни работи паноа се поставуваат само пред општините штом почне кампањата. Во Франција нема да видите кандидат кој ви се насмевнува од прозорецот на некоја куќа или двор. Бројот на плакатите е исто така лимитиран како и големината. Плакати на бела основа се исто така забрането бидејќи белата боја и комбинација на бои кои го претставуваат француското знаме (црвена, бела и сина) е резервирана за администрацијата.