Негласањето и неважечкото ливче не оставаат празно пратеничко столче.
Кога апсолутната бројка на (не)излезени гласачи би имала улога, тогаш овој парламент би броел одвај 54% од 120, односно вкупно само 64 пратеници.
Емилија Целаксока
Пишував и сѐ уште имам впечаток дека граѓанството во недозволиво голем дел, не ја разбира сопствената моќ во малиот, 12-часовен прозорец на неколку години, наречен „избори”. Нема цензус за избор на 120-те законодавци, што значи, може дури да се случи само 1 човек да гласа и тогаш сите 120 столчиња се пополнуваат со пратеници од партијата/здружението/движењето што го заокружил.
Ако двајца гласаат (различно), тогаш 60/60 ќе се пополнат 120-те столчиња. Ако тројца гласаат (различно), тогаш 40/40/40 ќе се пополнат. И така натаму. Партиите обезбедуваат 5-6-цифрени бројки од луѓе за да ги надминат останатите партии при гласањето, така што апсолутната бројка на гласови штом нема цензус, вклучувајќи ги и апсолутните бројки на гласови по партии – се небитни за пополнувањето на 120-те столчиња.
Битен е само соодносот. Притоа, најважното – негласањето и неважечкото ливче НЕ ОСТАВААТ ПРАЗНО ПРАТЕНИЧКО СТОЛЧЕ. Нема начин со негласање да се направи криза, т.е. помалку од 120 пратеници. Така што лутењето за Курто, Мурто, за кого, против кого, пу партии, лопови, никаквеци итн. – не вреди. Кога апсолутната бројка на (не)излезени гласачи би имала улога, тогаш овој парламент би броел одвај 54% од 120, односно вкупно само 64 пратеници.
Партиите, заради ова, а и бидејќи се финансираат од буџетот, претставуваат натрапнички елемент во системот. Доколку
- бројот на пратеници би одговарал на излезноста и
- не би се финансирале од буџетот
тогаш:
а) Под услов бројките во законите за потребните мнозинства да не се сменат, би можело:
– или една вештачка интелигенција да избере (мериторни) граѓани до 120,
– или државата да остане така слабо функционална, додека не се распишат одново избори со надеж за поголем број на исполнети пратенички столчиња.
И едното, и другото ќе дестимулира нечесни практики на партиите, како и на медиумите.
б) Би морале една со друга партија ДОБРО да се следат од каде финансии, што е добра вежба во однос на нас, граѓаните. Бидејќи сега, иако се финансираат од нашиот буџет, можат да измиксаат во буџетските и некоја црна пара, што може да им направи битна разлика во бројот на освоени столчиња (да не заборавиме дека не сме некој голем народ), што другите со око соколово би морале да го следат до детали за докази. И тоа, докази јасни и за најнеедуцираниот, без потреба од централизиран суд, туку јавно, без празно дрдорење, само докази. Вежба за добро водење држава.
Ете, го поправив системот. На фејсбук
Од Фејзбук ѕидот на авторката