Сузана Јошевска Атанасовска: Во идеален свет, правото е создадено за да донесе и осигура правда. Правото , просто кажано, е сет на правила на однесување, а правдата е концепт, морален компас за фер третман. Случајот на Фросина е пример за расчекорот меѓу правото и правдата. Секој човек има вродено чувство за правда, па ништо специјално или ексклузиво не чувствувате кога барате правда за прерано и банално одземен млад човечки живот. Правото, или неговата примена, од друга страна, е тешкиот концепт, затоа што правото почива на утврдување објективни и генерални правила и принципи, а се отелотворува во секој случај посебно, идеално, врз непристрасна основа, иако во правото не постојат идеални, лабораториски услови бидејќи човекот е општествено битие. Васил не се провлекувал со корупција или влијанија низ системот, Васил влегол во расчекорот меѓу правото и правдата. Нема потреба од јавно жигосување на правниците кои го бранеле или бранат правото и примената на правото, само затоа што не одговараат на општонародното поимање на правдата, и тоа пост фестум. Правниците (судии, обвинители, адвокати, професори) даваат објективни и точни проценки и мислења ВРЗ БАЗА НА ПРАВОТО. Претходните постапки на судовите и обвинителството се “добро утро, добар ден” во праксата и се спроведени ВРЗ БАЗА НА ПРАВОТО. Последната одлука на Апелациониот суд Скопје е реакција на барањето за правда, не е примена на право. Каков став да се заземе во вакви услови, а да се биде фер? Кога јас се соочувам со оваа дилема секогаш ја решавам на идентичен начин- не гледај и не слушај надвор од доказите. Остави ги перцепрциите, мислењата и осудите во другиот фолдер. Бидејќи правдата мора да се изроди од правото, колку и тоа несовршено да изгледа некогаш.