Нерегулираниот медиумски пазар, нелојална конкуренција, контрола над интернет медиуми, владините реклами и кампањи, се дел од проблемите за кои во предлог законот нема решенија.
Предлог законот за медиуми доби трета верзија, но овој пат тој е поделен на два дела, еден е општ предлог-закон за медиуми, а вториот текст е предлог-закон за аудио и аудиовизуелни медиумски услуги. Но, иако предлогот стигна до Собранието, министерот за информатичко општество Иво Ивановски најави дека до септември ќе примал сугестии околу предлогот.
„Очигледно е дека постои намера кај власта да се донесе еден општ закон за медиуми кој ќе даде некаква рамка за медиумската заедница, но начинот на кој тоа се прави е арбитрарен“, вели Петрит Сарачини за Слободна Европа, кој активно учествува во расправата за законот.
Поранешниот претседател на Советот за радиодифузија Мирче Адамчевски, кој исто така учествуваше во расправата, вели дека доволно ќе беше само досегашниот закон за радиодифузија да се адаптира според директивата.
„Останатиот дел што се однесува на печатените медиуми или интернет да се седне да се разговара, што сè за нив е регулирано во други закони во републикава и ако има потреба да речеме носиме или не носиме закон за нив. А сега излегува дека нема потреба, излегува дека тие ја завршиле веќе работата со барањата на ОБСЕ и сè ќе биде во ред“, вели Адамчевски за Слободна Европа.