Нема мир без правда за жртвите од диктатурата, агресијата и воените злосторства. Нема мир без слобода.
ЏАБИР ДЕРАЛА
Невозможно е да се говори за мир во светот денес надвор од заканата од рускиот рашизам и воената агресија против Украина, враќањето на Железната завеса и целосното загрозување на опстанокот на човечката цивилизација воопшто. Диктаторот во Кремљ, кој тргна во тридневна „специјална воена операција“ да ги освои Кијив и Украина го загрозува светскиот поредок и демократијата на секоја точка од оваа планета.
Бруталната руска агресија во 2022 година е само продолжение на рашистичкиот режим и воени интервенции веќе 15 години, од првата поголема воена агресија против Грузија во 2008 година.
Впрочем, војната и го донесе на власт воениот злосторник, Путин. Жестоките бомбардирања во Чеченија и опсадата на главниот град Грозни (1999-2000), на почетокот на Втората чеченска војна ги координираше руската озлогласена ФСБ (порано КГБ), со цел да му го олесни патот на Путин до претседателската позиција.
Ако се погледне светската карта на воени и други конфликти, ќе се забележи дека повеќе од една деценија, освен во Европа (инвазијата на Украина почна во 2014 година), Путиновата клика, заедно со крволочните платенички војски, води различни облици на војна и во повеќе региони на Африка и Азија. Неговиот режим поведе војна и против демократијата во руската федерација и – победи.
Сега злосторникот од Кремљ ја води својата последна војна – против Украина и против демократскиот свет.
Затоа, да се говори за мир во денешно време, пред сè, значи да се говори за ослободување од режимот на овој злосторник и негово судење за воени злосторства и геноцид. Мирот во светот ќе добие шанса само кога и последниот војник и платеник ќе си замине од Украина. Но тоа не смее да остане само на целосно ослободување на територијата на суверена Украина, туку и правда. Сите злосторници, на чело со Путин, мора да одговараат за своите ѕверства низ Украина. Во спротивно, жртвите што Украина ги поднесува во име на својата слобода и светскиот мир ќе бидат залудни.
Што прави најголемата светска организација на овој ден? По повод Меѓународниот ден на мирот, 21 септември, Обединетите Нации оваа година ја одбраа темата „Акции за мир: Нашите амбиции за #ГлобалнитеЦели“.
Овој наслов звучи крајно цинично, бидејќи се занемарува реалноста во еден од пресудните мигови во војната против бруталниот режим со седиште во Кремљ. Украина, со помош од западните сојузници, конечно доби можност да се спротивстави. Без конечна и решителна поддршка, која ОН се должни да ја пружат, победата до конечно ослободување на оваа голема и горда европска земја, ќе биде доведена во прашање, а со тоа и демократијата, мирот, стабилноста и прогресот во целиот свет ќе бидат трајно загрозени, ако не и уништени.
Обединетите Нации, како и многупати досега, не успеваат да видат дека, со игнорирање на реалноста, мирот станува само уште повеќе неизвесен и кршлив. Тоа игнорирање во минатото доведе до светски војни. И во денешно време, калкулирањето и компромисите со милитантните диктатори, доведуваат до тоа војна, а не до мир. Режимите како оној на Путин токму тоа и го очекуваат – нерешителност и попустливост на меѓународната заедница – за продолжат со својата деструкција.
Повеќе од очигледно е дека руската агресија е насочена и кон демократијата во светот воопшто. Путиновата политика повеќе од една деценија го дестабилизира светот преку хибридните напади, уцената со енергенси и со храна, со жестоки пропагандни кампањи и дезинформации со кои се нанесува трајна штета врз демократскиот поредок во светот.
Со грозната и крвава закана против светот, Кремљ се обидува да ја избегне одговорноста за неизмерните насилства и очигледната намера за истребување на украинската нација, за што отворено и гласно говорат пропагандистите во руските државни медиуми.
„Воената агресија против Украина, како и сите воени и други конфликти на било која точка во светот, ја наметнуваат потребата од обединување против злото. Секој човек има обврска да застане во одбрана на правото за мирно и достоинствено живеење во демократски и праведни општества каде поделеноста, омразата, насилството, борбата за власт и моќ на сметка на човековиот живот и достоинство ќе бидат отфрлени и остро осудени. Сторителите на злосторства против човештвото и архитектите на злото, деструкцијата и геноцидот мора да бидат изведени пред лицето на правдата. Тоа е човечка и цивилизациска обврска!“ – пишува во соопштението на ЦИВИЛ, македонска граѓанска организација, давајќи пример во светски рамки во која насока треба да оди размислувањето, разбирањето и акцијата во полза на светскиот мир.
Со исплакнати соопштенија и повици на компромис, злосторниците само се охрабруваат да ја продолжат својата злокобна мисија.
Јас верувам во вредноста на секој поединец. Затоа и ги пишувам овие редови и го цитирам соопштението на организацијата на која ѝ припаѓам.
Прашање за секој човек на оваа планета е дали ќе остане нем, слеп и глув (и глупав) пред опасноста ова ќе биде последната војна пред уништувањето на светот. Или ќе направи нешто да го сопре побеснетиот воз на диктатурата и воените агресии.