Организацијата Исламска држава (ОИД) е богата но тешко е да се определат точните извори на финансии на оваа терористичка организација која себе си се смета за држава.
Најчестото тврдење на експертите во оваа област е дека ОИД се финансира од продажба на нафта која, во некои случаи, се продава и во ЕУ, наводно преку курдско-турски шверцерски мрежи.
Блогот Џихадолоџи (http://jihadology.net/2015/10/05/the-archivist-unseen-islamic-state-financial-accounts-for-deir-az-zor-province/) објави во октомври текст на Ајмен Џавад ал-Тамими, специјалист за Блискиот Исток. Авторот успеал, преку свои извори кои не ги именува, да најде документи на ОИД. Ваквите документи се вистинска реткост со оглед на тоа што организацијата спречува секакво протекување на нејзините документи.
Според овој текст, документите доаѓаат од провинцијата Деир ез-Зор во источна Сирија која што ОИД ја контролира од јули 2014 година и која ги поседува најдобрите извори на нафта во Сирија. Податоците кои се наоѓаат во овој документ покриваат период од 22 декември 2014 година до 22 јануари 2015 година.
Се тврди, вели овој експерт, дека оваа организација е спонзорирана од богатите држави од регионот како Катар или Саудиска Арабија но, се чини дека организацијата има свои приходи исто така.
Податоците велат дека во тој период само 27,7 отсто од приходите доаѓаат од продажба на нафта.
Најголемиот дел од приходи доаѓа од конфискација на имоти или продажба на материјал конфискуван во фирми и изнесува дури 44,7 отсто а потоа следат приходите од нафта (27,7 отсто), даноците – 23,7 отсто и наплатата на електрична енергија (3.9 отсто). Што значи дека две третини од приходи доаѓаат од конфискацијата на имоти и даноци за населението кое живее на таа територија.
Според експертите, ОИД нема да може вечно финансиски да го исцрпува населението бидејќи овие ресурси ќе се намалат во моментот кога во тој регион повеќе нема да има што да се конфискува.
Со оваа анализа се согласува делумно и Михаел Дентин, професор на Универзитетот во Лиеж. За белгискиот дневник Ла Либр Белжик тој вели дека теоретски, ОИД треба има повеќе заработка од нафата со оглед на тоа што се наоѓа на територија богата со нафта. На ОИД и недостасува обучен кадар за да може подобро да ги користи овие извори. «Но, продажбата на нафта не е главниот извор на приходи за организација», вели професорот.
ОИД зема данок на секое повлекување пари дури и кај функционерите кои ги плаќа сириската држава. Што значи дека дел од даноците доаѓаат од сирискиот буџет.
Освен нафтата, даноците и конфискацијата ОИД зема пари од ослободување на заожниците. Според некои извори овој приход изнесувал 20 милиони долари во 2014 година. Покрај заработката од ослободување на заложниците, приходи доаѓаат и од рекетирањето на населението.
И уште еден извор на приходи е значаен и донесува убави суми: продажба на антички предмети од кои голем дел можат да се продадат за многу пари. Професорот Дантин смета дека акциите како рушење на преисламски споменици, како Палмир или музејот во Мосул, е еден вид пропаганда за тоа колку организацијата е способна да наштети и со каков презир гледа на наследството кое не е нејзино.
Во документот до кој дошол ал-Тамими можат да се видат и трошоците на организацијата. Според податоците, најголемиот дел расходи се наменети за безбедносниот апарат на ОИД како војниците, полицијата или воените бази.
Така, за воените бази се троши 19.8 отсто од приходите, за платите на борците 43.6 отсто, за пропаганда 2.8 отсто, за исламската полиција 10.4 отсто, за социјалните служби 17.7 отсто и за помош на населението 5.7 отсто.
Заклучок на германскиот весник Ди Цајт кој што долго го истражувал финансирањето на ОИД, е дека “кражбата ги полни касите не организацијата а не некаква функционална економија” како што сака да прикаже пропагандата.