Голем дел од граѓанството на изборите ги подржа социјал демократите и нивните коалициски партери поради нужноста од промена на културата на владеење која беше воспоставена во изминатите 27 година и која кликата на Груевски ја сведе на ниво на политичко силеџиство. Потребата од промена на таа (не)култура произлезе од самоволието на партиските војници и нивните 
лидери што подразбираше креирање на политики чија единствена цел беше да се задоволат интересите на партиската врхушка. Победата на изборите за ваквиот ментален склоп подразбираше освојување на воен плен кој од моментот на освојувањето се4 сметаше дека е целосно во нивна сопственост. Таквиот ментален склоп немаше никаква потреба за дијалог, полемика и здрава дебата во која би се дошло до решение кое ќе ги задоволи сите засегнати страни како што налагаат цивилизациските стандарди на во едно демократски функционално општество. Со текот на времето фрустрациите и конфликтноста меѓу различните интересни групи ескалираше и доведе до промена на власта.
Сега е прашање дали социјал демократите разбра дека на граѓаните им е потребна промена на културата на владеење а не само замена на една со друга политичка партија. Прашањето се актуализираше вчера кога полицијата вооружена влета во ноќните клубови предизвикувајќи вознемиреност кај гостите кои се одлучиле да поминат релаксирано еден од викенд деновите. На социјалните мрежи зовреа страстите. Полицијата се правда дека таквата акција била неопходна поради тоа што локалите кои ги посетила не работела согласно пропишаните услови. Станува збор за летни тераси кои работат сезонски. Ако добро разбрав поголем број од тие локали ги немаат потребните лиценци за работа како ноќни клубови што секако не може да се толерира исто како и секое друго работење вон законските рамки. Инаку ова е проблем кои се провлекува со години наназад па одука и прашањето за зошто е тоа така и зошто сопствениците на тие локали не ја обезбедуваат потребната документација. Ако ова е проблем кои толку долго трае тогаш зошто релевантните институции не се обиделе да поразговараат со сопствениците и да видат за каков проблем станува збор и во тој дијалог каков што приличи на едно демократско општество. Неспособноста на еснафот да се организира за да ги артикулира своите интереси не може да е оправдување за грубоста и ригидноста која ги карактеризира нивните постапки. Покрај тоа што се должни да спроведат закон нивна должност е и развој на демократска култура во секој сегмент на општеството.
Конечно и најспорното. Спектакуларниот упад на вооружени полицајци кои резултираше со откривање на два смешни прекршока. Полицајците се однесувале непристојно (благо речено) . Присуството на вооружени формации можело да предизвика и паника меѓу поголема маса бидејќи делувало како да е во тек антитерористичка операција. Се слушаат и многу други шпекулации за односот на полицијата. Како и да е несомнено е дека преценката за ангажман на вакви вооружени формации ја направил некој тенденциозно или пак некој кој нема познавање од словото но и духот на законот за полициски овластувања.
Штетата врз угледот на полицијата како чувар на безбедноста на граѓаните е направена. Сега е на потег полатичката власт во министерството за внатрешни работи која треба да не убеди во тоа дека во министерството барем функционира внатрешната контрола, орган задолжен да ги коригираа прекршувањата на полициските овластувања а во функција на заштита на граѓанските права. Доколку овој, по својата природа, демократски механизам навистина постои по сите реакции во јавноста утре или во текот на неделата од надлежните кои ја издале наредбата ќе се бара објаснување за нивната проценка за ваков полициски ангажман но ќе се слушне и другата страна, сопствениците и гостите како сведоци на случувањата. На крајот внатрешната контрола би требало што поскоро да истапи во јавноста со своја објективна оценка лишена од таканаречената “полициска солидарност” од каква што страдаат одлуките на внатрешната контрола.
Уште подобро ова може да биде добар мотив за политичката власт да се наврати на своето одамна дедено ветување за воведување на механизми на цивилна контрола врз работата на полицијата, кое доколку беше веќе остварено, оној кој ја издал наредбата за таков полициски ангажман добро ќе помислеше дал да го направи истото.