Во Македонија никогаш не се демонстрирала политичка култура адекватна на едно современо демократско општество. За тоа се виновни полтичарите кои во овие 22 години беа на раководните функции, но во добар дел одговорност за тоа сноси и јавноста, особено онаа која си го придава атрибутот интелектуална а која поради ситни интереси едноставно ги премолчува грубите и вулгарни однесувања на институциите и политичарите.
Деновиве веројатно го доживеевме врвот на политичката вулгарност која повторно не предизвикува никави реакции на „интелектуалната јавност“.
Спикерот Трајко Вељаноски разбирливо и очекувано мува не го лази и не чувствува никаква одоворност што шефот на неговиот кабинет се најде обвинет во средиштето на голема шпионска афера.
Во Чешка само пред неколку месеци се случи политички земјотрес по кој падна владата кога се откри дека шефицата на кабинет на чешкиот премиер е инволвирана во корупциски скандал.
Во историјата се забележани и други вакви примери. Авторитет од калибарот на Вили Брант ја заврши политичката кариера во седумдесетите години откако се откри дека разузнавачката служба на источна Германија, Штази, вметнала свој човек во неговиот кабинет. Оставките се резултат на елементарен морал но и на сериозна политичка одговорност со оглед на функциите.
Шефовите на кабинети на претседателот, спикерот и премиерот се наоѓаат на таканаречената Листа 1 до која се испраќаат најчувствителните и најзаштитените информации со кои располагаат безбедносните служби.
Листата 1 е најпривилегиранот круг на функционери до кој стасуваат информациите со највисок степен на заштита. Информациите кои се наменети за оваа листа ги имаат само шефот на државата, спикерот, премиерот и се разбира министерот за внатрешни работи и министерот за одбрана и оние кои ги изготвуваат тие информации во безбедносните служби.
Тие информации според процедурите до крајната адреса стасуваат преку шефовите на кабинети кои претходно поради ваквата позиција мора да ги поминат сите безбедносни проверки. Од тука се поставуваат повеќе прашања:
-Кој му го издал безбедносниот сертификат на шефот на кабинетот на спикерот уште во времето кога на оваа позиција беше Љубиша Георгиевски?
-Кои се информациите кои стасале до него и од него се упатиле во шпионската мрежа?
-Дали Маџовски ги предавал сите инфромации кои стигале до него од безбеднсит служби вклучително и оние со највисок степен на заштита?
Ако одговорите на последните две прашања се афирмативни, тогаш безбедноснит ситем на Македонија може да се прогласи за комплетно урнат, бидејќи според она што досега го слушнавме за аферата Шпион со години наназад најдоверливите информации стасувале до шпионска мрежа или можеле да стасаат до неа преку шефот на кабинетот на спикерот.
Аферата Шпион заслужува сериозна расправа за тоа што ни се случува со безбедносниот систем кој преку оваа афера е компромитиран пред се заради вмешаноста на шефот на кабинетот на претседателот на Собранието.
Сите останати вмешани во аферата се ситни риби кои не можеле посериозно да му наштатат на безбедносниот систем но фактот што во средиштето на аферата се наоѓа Маџовски како шеф на кабинет на вториот по ранг човек во државата, би требало да не замисли.
На крајот не знам дали воопшто вреди да се каже повторно дека Трајко Вељаноски уште истиот ден требаше да си поднесе оставка и да и се извини на јавноста за сите навреди и понижувања кои и се приредени на македонските граѓани а поврзани со случувањата од 24 декември и аферата Шпион.