Откако го доби актот на Светиот архиерејски синод на „Македонската православна црква – Охридска архиепископија“ со кој го прифаќа општопризнатиот канонски статус што му беше доделен во 1959 година од Светиот архиерејски синод на Српската православна црква, таа се надева дека Српската православна црква ќе го реши канонскиот статус, по што треба да следи сеправославна согласност и прифаќање на тој статус, Светиот архиерејски Синод одлучи;
– Со благодарност кон Господа и со радост, Собранието го поздравува прифаќањето на општопризнатиот канонски статус, а тоа е статус на најширока можна автономија, односно целосна внатрешна независност, доделен во 1959 година;
– бидејќи со тоа се отстранети причините за прекинот на литургиското и канонското причестување, предизвикано со едностраното прогласување на автокефалноста во 1967 година, се воспоставува целоснo литургискo и канонскo општење;
– со воспоставување единство на канонски основи и под услови на важење на канонскиот поредок на целата територија на СПЦ, дијалогот за идниот и евентуалниот конечен статус на епархиите во Северна Македонија не само што е можен туку и наменски, легитимен и реален;
– во дијалогот за нивниот иден и евентуален конечен канонски статус, СПЦ ќе се води само и исклучиво од еклисиолошко-канонски и црковно-пасторални принципи, критериуми и норми, не грижејќи се за „реалполитички“, „геополитички“, „црковнополитички“. „и други слични дадени или за еднострани иницијативи и кои не се предмет на ничие влијание или притисок;
– и, конечно, Собранието нема намера по решавањето на статусот, да ја условува новата сестринска црква со рестриктивни клаузули во однос на опсегот на нејзината јурисдикција во матичната земја и во дијаспората со препорака своето официјално име да го реши во непосреден братски дијалог со Хеленските и другите помесни Православни цркви, се наведува во соопштението на СПЦ, од пролетната сесија на синодското собрание.