Најголемото изненадување оваа недела ни го приредија драгите студенти, кога стотици, можеби беа и илјада, излегоа на протести против екстерното, одлучни во своите барања, сигурни во својата нова улога, самоуверени во сопствената мисија- само тие можат да го променат овој одвратен, мизерен свет. Со радост признавам дека не сум била во право само пред неколку недели, кога со потсмев ги повикав да изгледаат еден жесток холивудски филм, каде секој може да се пронајде во оној момент кога ќе одлучи дека е најлесно да се наведне главата, додека моќниците баш заради тоа со задоволство ви ја сечат, но иронијата допрва следи. Од страв да не не им е доволно значајна стркаланата глава пред нивните нозе, вие и не сте виделе дека одамна ви ја зеле душата.
Така е тоа со мнозинството македонски народ- секојдневно е растргнат помеѓу бедата во која живее и стравот да го крене гласот, го изјадува таа нејасна ситуација- што со себе со внатрешниот дијалог кој го води, како да го изведе целиот пазар,дали се да се одлучи помеѓу свитканата кичма или веднаш да ја сервира душата, за да не биде навреден светиот господар.
А земањето душа не оди така лесно со новинарите каде режимите немаат никакви шанси со борбата на моите колеги. Додека ги пишувам овие редови тука, во Куала Лумпур, состојбата со слободата на медиумите во Малезија многу лесно се преклопува со македонската. Таа е катастрофална во оваа земја и го допрела дното, според овогодишното рангирање на Репортери без граници- се работи за 147 место од 189 земји во светот. Опозицијата вели дека ова е најголем срам за премиерот Наџиб Разак и за тоа треба да одговара, како и тоа дека се изненадени всушност од вака високо место, ако ги земат во предвид репресиите на власта, на премиерот, кој го со потсмев го цитираат како вели за својата земја- се работи за најдобрата демократија во светот.
Македонија е на 123 место, ми се чини дури и сосема незаслужено така високо, ако го земете малезискиот пример. Без да им го намалам или одземам гневот кој го чувствуваат кон власта, затоа што има и многу сличности со нашите страдања, предноста за која сепак се избориле е огромна, недостижна за нас. Медиумите кои се критички немаат никакви проблеми да добијат реклами од големите и средните фирми, заради што можат да си дозволат да живеат од реклами и да ги развиваат медиумите низ годините на пазарна основа. А соросоидите- фала на прашање, и тука се со одлично здравје.
Или погледнете ја Колумбија, побогу.Земјата во која претседателскиот кандидат поддржан од власта без страв дебатира со опозицискиот противкандидат, се наоѓа на 129 место, нешто подолу од нашава уплашена демократија. Само шест места сме погоре, од земјата во која паравоените герилски единици вршат притисоци врз новинарите, невладините активисти и синдикалците.
Во Македонија нема потреба од герила која им се заканува на новинарите кои умираат под неразјаснети околности или пак се праќаат на превоспитување во затвор. Работата одлично ја врши власта.