Коста Милков: Деновиве на траор и на неискажлива лична и колективна тага јавноста во Македонија го посведочи она за што сечие човечко срце копнее – емпатија од секој сегмент на општеството. Некои од најубавите примери беа оние млади луѓе, средношколци и студенти кои порачаа дека сите „плачеме“ на ист јазик. Ако нешто успеа да ми воведе зрак светлина во умствената и душевна темнина, тоа беа овие примери како и искажаното сочувство и пружена практична помош од соседните земји. Насреде страдањето кое или нѐ замолкна или предизвика лелек ни беше дадена „оддишка“. Мојата молитва, мојот апел, моите копнежи е овие светли примери на човечност да отворат патека кон трајна меѓусебна емпатија врз која ќе градиме земја каде достоинството на другиот ни претставува „светост“ и радоста на другите е извор на радост во самите нас. Млади луѓе, вашиот пример толку многу ми ја возвиши душата, Ве молам „осветлете“ ни ги не само овие мачни темни дни, туку и секој ден кој следи! Македонија со вас има многу светлина која избива од вашите срца. Ставете ги в раце и дигнете ги високо за да осамне денот кога секој секому му е најмила личност.