Од BBC известуваат дека Гуџерат, западната сојузна држава во Индија, се соочува со циклонот Таукае и се смета дека ова е најсилна бура што го има погодено регионот во последните 23 години.
Најмалку шест лица загинаа, а околу 25 000 луѓе се евакуирани во последните два дена во услови на обилни дождови што го придружуваа невремето. Според метеоролозите оваа бура сега се класифицира како „екстремно силна циклонска бура“.
Овој регион на Индија е често погоден од страна на бури и циклони. На пример, во јуни, 2020 Мумбаи беше погоден од циклонот Нисарга исто така за време на Ковид-19 пандемијата. Мумбаи е најголемиот град во Индија со популација од 20 милиони жители. Лани жителите на овој град биле советувани да не ги напуштат нивните домови заради нивната безбедност.
Многумина сметаат дека вакви екстремни временски услови се резултат на глобалното затоплување кое е предизвикано од човечка активност, односно индустријализацијата, користење на фосилни горива наместо зелени енергии итн.
Во напис за Indian Climate Change Dialogue тие го пишуваат следното за зошто циклонот Таукае е толку силен и каква е неговата поврзаност со климатските промени:
„Климатските промени ги засилуваат циклонските бури што обично се формираат во северниот дел на Индискиот Океан. Зголемувањето на температурата на површината на морето може да ги направи циклоните помоќни. Потоплите океани значат поголеми врнежи од дожд за време на невреме. Зголемувањето на нивото на морето како резултат на глобалното затоплување создава повисоки бранови, кои достигнуваат до поголеми области на копното. Повисоките температури доведуваат и до формирање на циклони многу побрзо, како што беше случајот со циклоните Нисарга и Амфан.“
Индија конечно доживува одреден пад во бројот на Корона вирус случаи. Вчера беа регистрирани 281 860 Ковид-19 случаи што е позитивна вест со оглед на тоа дека со недели во Индија се регистрираа над 300 000 дневни случаи. Сепак пандемијата е дополнителен предизвик со кој се соочува Индија во овие тешки периоди на циклони.
Овие екстремно високи бројки во Индија го донесоа здравствениот систем во државата пред колапс и покажаа системски слабости во здравствената инфраструктура. Исто така трагедијата во Индија — како и случаите во други не-западни држави како Непал – отворија прашања за вакцинациската нееднаквост во светот.
Многу активисти, прогресивни политичари, како и меѓународни организации ја критикуваат оваа нееднаквост. Минатата недела Тедрос Аданом, генералниот директор на Светската Здравствена Организација (СЗО) го изјави следното:
„Шокантен е глобалниот диспаритет во пристапот до вакцините и останува еден од најголемите ризици за ставање крај на пандемијата. Земјите со високи и повисоки примања претставуваат 53% од светската популација, но примиле 83% од светските вакцини. Наспроти тоа, земјите со ниски и пониски средни приходи сочинуваат 47% од светската популација, но примиле само 17% од светските вакцини.“
Оваа вакцинациска нееднаквост е особено јасна во изминатите недели кога одредени западни и побогати држави ги олабавуваат мерките. Во поголемиот дел од Велика Британија, каде што повеќе од 20 милиони луѓе веќе се целосно вакцинирани, многу од мерките се олабавуваат и дури се дозволува дружење во затворени простории со одредени рестрикции.
За сега, светот сѐ уште продолжуваат да постојат практично две пандемии: една во богатите земји каде луѓето имаат голем пристап до вакцини и друга во посиромашните земји каде што владите сѐ уште се молат со големите фармацевтски компании за пристап до вакцини.
Елена Гаговска